Крутобокий курган - Корни Озёр

Под корнями клубится земля,

Льёт ручьём раскалённая кровь.

Этой ночью окутал тебя непонятный дурман.

Забывая названия рек, проклиная девицу любовь.

Ждёшь когда свой откроет секрет крутобокий курган.

Ты узнаешь стрелу степняка, что ужалит плечо на лету,

Оперением раскрасишь пол-неба, пол-неба спрячешь в карман.

Будешь ждать ты наверняка, кто ушёл от тебя в пустоту.

Спрятал друга, и спрятал врага крутобокий курган.

Холодна закалённая сталь, но кусает больнее огня.

В щели скалится мне ухмыляясь в лицо бородатый мурман.

Вот последний удар, а за тем — тишина пусть укроет меня,

И в объятья свои заключит крутобокий курган.

Пусть родные увидят леса вырастающий в небо костёр,

Со земли улетает к яроокому богу, что ликом багрян.

И не значит уже ничего, кем ты был, где бродил до сих пор,

Пепелища заменит собой крутобокий курган.

Тамыр астында жер айналады,

Ыстық қан ағын сияқты ағып жатыр.

Осы түнде сізді түсініксіз доп орап алды.

Өзен атауларын ұмытып, Қыз махаббатын қарғап.

Сырыңды ашатын тік қырлы қорғанды ​​күтесің.

Шыбында иығын шаншытар дала жебесін танисың,

Жартысын бояйсың мамықпен, Жартысын тығып қалтаңда.

Сізді бос жерге кім тастап кеткенін күтесіз.

Досты тығып, жауды тік қырлы қорғанмен жасырды.

Шынықтырылған болат суық, бірақ ол отқа қарағанда азаптайды.

Сақалды Мурман менің бетімнен жарылған жерде жымиып тұр.

Міне, соңғы соққы, содан кейін - тыныштық мені жауып алсын,

Оның құшағында тік қырлы үйінді қоршап алады.

Туысқандар ормандарды аспанның отына айналдырғанын көрсін,

Жерден ол қызыл жүзді, жарқын көзді құдайға ұшады.

Бұл енді ештеңені білдірмейді, сіз кім болдыңыз, осы уақытқа дейін қайда жүрдіңіз,

Күлдің орнын тік қырлы қорған басады.