Отбегалась, отпрыгалась... - Константин Беляев

Незнакомое слово «жена».

Все в жене моей просто и мило,

Только петь не умеет она,

Значит, песням моим грош цена.

Отбегалась, отпрыгалась, отпелась, отлюбилась,

Моя хмельная молодость туманом отклубилась.

Мне без песен жить неохота,

Мне без песен уж лучше под нож,

Но жена мне сказала: «Ну что ты Все молчишь и совсем не поешь?

Стал теперь на себя ты совсем не похож».

Отбегалась, отпрыгалась, отпелась, отлюбилась,

Моя хмельная молодость туманом отклубилась.

— Ты чудак мой и выдумщик старый, —

Говорит мне с улыбкой жена, —

Не поверю, что ты без гитары

Мог прожить хоть денек или два.

Я теперь и сама от нее без ума.

Бейтаныс сөз «әйелі».

Әйелімде бәрі қарапайым және тәтті,

Ол ән айта алмайды

Сондықтан менің әндерімнің құны жоқ.

Мен қаштым, артқа секірдім, ән айттым, ғашық болдым,

Есті жастығым тұман боп сөнді.

Мен әнсіз өмір сүргім келмейді

Әнсіз пышақ астында жақсырақ,

Бірақ әйелім маған: «Неге бәрің үндемейсің, тамақ ішпейсің?

Енді сен өзіңе мүлдем ұқсамайсың».

Мен қаштым, артқа секірдім, ән айттым, ғашық болдым,

Есті жастығым тұман боп сөнді.

«Сіз менің эксцентрик және ескі өнертапқышымсыз»,

Әйелім күлімсіреп айтады,

Сіздің гитарасыз екеніңізге сене алар емеспін

Бір-екі күн тұруға болады.

Енді мен оған жындымын.