Jej wspomnienie - Kombi

Nim wstanie świt, rozwieje ranne mgły

Konary nagich drzew, rozpoczną taniec swój

Powietrza świst i nagle ostry chłód

Wyrwały mnie ze snu, rzuciły w światło dnia

Była blisko tak

Że mogłeś czuć Jej dotyk

Powiew warg

W uścisku mocnym trzymał Cię Jej głos

W napięciu tak, czekałem kresu dnia

Wiedziałem, wróci tu, by zabrać mnie w swój świat

Nie dawał mi spokoju obraz Jej

Kolory — fiolet, czerń - splątane siecią gwiazd

Była blisko tak

Że mogłeś czuć Jej dotyk

Powiew warg

W uścisku mocnym trzymał Cię Jej głos

Umykasz, jak zjawa ze snu

W dzień znikasz, by w noc wrócić tu

Realna, choć uśmiech Twój dawno już zgasł

Таң атқанша таңғы тұман

Жалаңаш ағаштардың бұтақтары, олар билерін бастайды

Ауа ысқырып, кенет қатты салқын болды

Олар мені оятты, мені күн сәулесіне лақтырды

Ол бұған жақын болды

Сіз оның жанасуын сезе аласыз

Еріннің лебі

Оның дауысы сені қатты құшақтап алды

Күдікте, иә, мен күннің соңын күттім

Мен оның мені өз әлеміне апару үшін қайтып келетінін білдім

Оның бейнесі мені алаңдатты

Түстер - күлгін, қара - жұлдыздар желісімен шатастырылған

Ол бұған жақын болды

Сіз оның жанасуын сезе аласыз

Еріннің лебі

Оның дауысы сені қатты құшақтап алды

Түстен елес боп қашасың

Күндіз жоғалып, түнде қайтып келесің

Шынайы, күлкіңіз әлдеқашан сөніп қалса да