Efendi - Kalben

Çocukluğundan gelir senin

Çocukça boşluğundan

Dostun olmaz, düşmanın değildir

Korkusundan

Kıvranır durur kendi karanlığında

Kandırdı sanar seni rüyasız ve yalnız uykusunda

Derdini bilmez, insanı görmez

Elleri kör saymadıkça

El olur çeker gider bir anda

Çıkarı sende kalmadıysa

Susar ezilirken

Taşar kibirinden

Dostu düşmüş kaldırmıyor

Kahkahası kaldırımda

Arkası güzelmiş bırakın madem

Konuşsun arkasından

Sormaz mı gerçek kişi

Aman bozulmasın diye dişi

Sana değmedi bana zehir olan yılanın dişi

İçimde kalmasın çok kıskandım seni

Afetini de hayatını da yazar olmuş başka biri

Sen kendini efendi san, köleler bilmez efendilik

Dostu düşmüş kaldırmıyor

Kahkahası kaldırımda

Sana değmedi bana zehir olan yılanın dişi

İçimde kalmasın çok kıskandım seni

Afetini de hayatını da yazar olmuş başka biri

Sen kendini efendi san, köleler bilmez efendilik

балалық шағыңнан келеді

Балалық бос жерден

Досың емес, дұшпаның емес

қорқыныштан

Ол өз қараңғылығында бұралып жатыр

Түссіз, жалғыз ұйқыда сені алдадым деп ойлайды

Сіздің мәселеңізді білмейді, адамдарды көрмейді

Қолыңды соқыр санамасаң

Қолы әп-сәтте кетіп қалады

Егер сізді қызықтырмайтын болса

Сусар жаншып кетті

Тәкаппарлықтан асып кетеді

Досы құлап қалды, көтермейді

Тротуардағы күлкі

Артқы жағы әдемі болса, оны жіберіңіз

артыңыздан сөйлеңіз

Нағыз адамнан сұрамайды

Әйелді бұзбаңыз

Саған тиген жоқ, мені улаған жыланның тісі

Ішімде қалма, мен сені қатты қызғанамын

Өзінің апатын да, өмірін де жазған тағы бір адам

Өзіңді қожа деп ойла, құлдар шеберлікті білмейді

Досы құлап қалды, көтермейді

Тротуардағы күлкі

Саған тиген жоқ, мені улаған жыланның тісі

Ішімде қалма, мен сені қатты қызғанамын

Өзінің апатын да, өмірін де жазған тағы бір адам

Өзіңді қожа деп ойла, құлдар шеберлікті білмейді