Pilvien YlÄpuolella - Julma Henri & RPK, Julma Henri, RPK

Korvissa kaikuvat maailmani sirpaloiva nauru

Mieltäni loukkaavat sanat

Itkukaan ei auta nyt

Maailmani on luhistunut

Niskaperseotteella heitettiin totuuteen

Ilman karttaa aavikolla

Kauhuissaan tyhjyyttä jokapuolella

Ei peiliä josta voisin itseni nähdä

Sirpaleiksi tyhjäksi vanha meni

Nyt pyrin sille kovimmalle kalliolle

Totuudelle, kädet verillä

Keräilen sirpaleita viimeinkin olen minä

Sääpallo, sun pääkallos

Mieli on kuin taivas

Tunnen myrskyn raivoavan

Sadepilvet ajallaan, kato vaan

Täällä pilvien yläpuolella

On niin rauhallista

Pikkupoika, tarkkailen sääpallo pääkalloos

Anna sen laajeta

Tuu tänne kattoon (kattoon)

Ne on vaan hetkellisiä

Myrskyjä pään sisässä

Katselen alas vuoreltani

Suurta murheellistä joukkoa

Minua ne pelottaa

Sanovat mielettömäksi, mikä ironia

Matkallasi mestariksi

Takanasi hylätty kasvukeppi

Matkalla ihmettelet niitä

Sisässäsi huutavia menneisyyden ääniä

Mitä sinäkin haluat sanoa?

Aijaa, mä paijaan.

Ole vaan.

Traumoissa, et pysy saumoissa

Totuuden henki putsaa tätä

Nää tarvii päivänvaloa

Rakkautta ja puhdasta ilmaa

Henri, puhdista mielesi

Menneisyyden liasta

Niin maailma ei näytä sen läpi

Niin pahalta.

Sääpallo, sun pääkallos

Mieli on kuin taivas

Tunnen myrskyn raivoavan

Sadepilvet ajallaan, kato vaan

Hahmotan tätä maailmaa

Ahneuden ohjaamia

Huutaa unen kipua

Hajoitettuna, hallittuja

Kato totakin

Koittaa muuttaa ittensä maailmaa muuttamalla

Tai tota joka hakkaa heikkoutta itsestään

Tai tota joka tunkee päätä puskaan

Yrittää epätoivoisesti muuttaa mieltään

Mutta jälkeenpäin joka kerta täältä herää

Ja tuolla henkilön valvojia

Kokoontuvat kuuntelemaan sanoja, ei sanomaa

Pelko niitä heräämään ohjaa

Eivät osaa olla pelkonsa kanssa

Joko piilossa tai tuhoamassa

Tai totuuden kanssa

Kasvussa.

Sääpallo, sun pääkallos

Mennään niistä läpi

Ja taas on kirkas.

Sääpallo, sun pääkallos

En nää niistä läpi

Ja taas on kirkas.

Дүниені дүр сілкіндірген күлкісі құлағымда жаңғырық

Мен сөздерді ренжітетін деп санаймын

Енді жылау көмектеспейді

Менің әлемім күйреді

Ақиқатқа мойын бұрып тастаған

Шөлде картасыз

Барлық жерде қорқынышты бос

Өзімді көретін айна жоқ

Ескі жарылып кетті

Енді мен ең қатты рокты мақсат етіп отырмын

Шыны керек, қолдар қан

Сынықтарды жинау Ақырында, бұл менмін

Ауа райы, менің бас сүйегім

Ақыл аспан сияқты

Мен дауыл соғып тұрғанын сеземін

Жаңбыр бұлттары уақытында жоғалады

Мұнда бұлттардың үстінде

Бұл өте тыныш

Кішкентай бала, мен бас сүйегімде ауа-райының шарын көріп тұрмын

Ол кеңейе берсін

Мұнда төбеге кел (төбеге)

Олар уақытша ғана

Бастың ішіндегі дауылдар

Мен тауымнан төмен қараймын

Үлкен қайғылы қауым

Олар мені қорқытады

Жынды, неткен ирония дейді

Чемпион болу жолында

Артыңызда тасталған өсіп келе жатқан таяқ

Жолда сіз олар туралы таң қаласыз

Ішіңізде сайрап тұрған өткен күндердің дауыстары

Сіз де не айтқыңыз келеді?

Жүр, мен барамын.

Тек бол.

Жарақат кезінде сіз тігістерде қалмайсыз

Шындық рухы мұны тазартады

Бұл күндізгі жарықты қажет етеді

Махаббат пен таза ауа

Анри, ойыңды тазала

Өткеннің ластығынан

Сондықтан әлем оны көрмейді

Өте жаман.

Ауа райы, менің бас сүйегім

Ақыл аспан сияқты

Мен дауыл соғып тұрғанын сеземін

Жаңбыр бұлттары уақытында жоғалады

Мен бұл дүниені бейнелеймін

Ашкөздіктің жетегінде кеткен

Ұйқының азабын айғайлайды

Бөлінген, басқарылатын

Шатыр, әрине

Әлемді өзгерту арқылы өзін өзгертуге тырысады

Немесе әлсіздікті өзі жеңетін адам

Немесе бөксесіне басын қағып алған

Үмітсіз өз ойын өзгертуге тырысады

Бірақ кейін ол әр уақытта оянады

Және сол адамның жетекшілері

Хабарды емес, сөздерді тыңдау үшін жиналыңыз

Қорқыныш оларды оятуға итермелейді

Олар өз қорқыныштарымен қалай болу керектігін білмейді

Не жасыру, не жою

Немесе шындықпен

Көбеюде.

Ауа райы, менің бас сүйегім

Соларды аралап көрейік

Және ол қайтадан жарқырайды.

Ауа райы, менің бас сүйегім

Мен олардан көре алмаймын

Және ол қайтадан жарқырайды.