Отпусти - Jormunng, noa

Это во мне, как будто древний инстинкт:

Если не кормить его, то он тебя не простит

Ни страха, ни радости нет!

В этом нет надобности

Все что тебя тянет на дно сегодня не надо тащить

(Отпусти)

С ума сойти от любви, убивать от тоски

Напомнит твою постель эта земля внутри

Дай растащить им меня на куски

В шаге от пропасти…

Отпусти!

Отпусти!

Отпусти!

Отпусти!

Отпусти!

Боль — исток разумных решений

Всегда неправильно!

Стать собой для них — мишенью

Я дойду до тебя с утра, мне нужно все, что здесь есть

С кровью в моих руках все движется против стрелки

Нет, мы не сдаем назад, мы максимум ждем рассвета

Прямо на дне колодца с выжженым взглядом в бездну

Сломанные фаланги, царапины на стенах

На коже с десяток меток до крови стертых коленей

Я не чувствую ни капли, в том числе и сомнений:

Я сожгу весь мир до тла всего лишь в одно мгновенье!

Отпусти!

Отпусти!

Отпусти!

Отпусти!

Отпусти!

Бұл менде ежелгі инстинкт сияқты:

Оны тамақтандырмасаң, ол сені кешірмейді

Қорқыныш жоқ, қуаныш жоқ!

Мұның қажеті жоқ

Сізді түбіне апаратынның барлығын бүгін сүйреп апарудың қажеті жоқ

(Жіберу)

Махаббаттан жынды бол, сағыныштан өлтір

Бұл жер сіздің төсегіңізді еске түсіреді

Олар мені жұлып алсын

Тұңғиыққа бір қадам қалғанда...

Жіберу!

Жіберу!

Жіберу!

Жіберу!

Жіберу!

Ауырсыну ақылды шешімдердің көзі болып табылады

Әрқашан қате!

Олар үшін өзіңіз болыңыз - мақсат

Таңертең саған жетемін, маған мұндағының бәрі керек

Қолымдағы қанмен бәрі жебеге қарсы қозғалады

Жоқ, біз қайтармаймыз, біз максималды таңды күтеміз

Тұңғиыққа күйіп кеткен көзбен құдықтың дәл түбінде

Фалангтардың сынуы, қабырғалардағы сызаттар

Теріде он таңбадан тозған тізе қанына дейін

Мен тамшыны сезбеймін, соның ішінде күмән:

Мен бір-ақ сәтте бүкіл әлемді күйдіремін!

Жіберу!

Жіберу!

Жіберу!

Жіберу!

Жіберу!