Und während ich predige... - Irrlicht

Und nun sind die Türme Babylons eingestürzt —

wurden jene Schleier hinweggefegt, die ihr Gerechtigkeit zu nennen pflegt.

Ausgebrannte Heiligtümer, und dennoch wurde nicht jene empfindliche Regung

getroffen,

die beabsichtigt, die Giftstachel und Trugbild einem Verstummen würdig gewesen

wäre.

Reagiert nicht jener, der frei von Schuld ist, gelassen?

Und ihr, aufbrausend, kriegerisch…

Dekaden der Unwissenheit, überhöhte Kadenz.

Kinder Babylons, ihr seid wie eure Türme — mächtig, prunkvoll,

und bei aller Selbstverliebtheit tragt ihr Herzen aus Stein.

Nur eine Sünde darf euch angelastet werden:

dass ihr nicht Freiheit sucht, sondern ein Leben in Ketten.

Und während die einen schreiend aus den Fenstern springen,

tanzen die andern ausgelassen auf den Strassen.

Volksfest.

Babylon, verruchte Welt!

Partei ergreifen?

Für wen?

Wenn zwei sich streiten, dann…

Ist das Erdenrund denn nicht gross genug?

Anarchistisches Gebaren, aufstrebend.

Zielgerichtet, teilweise.

Pudert eure Maske.

Legt Schleier über Schleier.

Lasst Wahrheit verwässern.

Denn Zeit verrinnt… und Leben auch.

Aber nicht diese Türme müssen brennen,

die in euren Herzen -fegt hinweg die künstliche Sonne,

das Plastikgeschrei, das ihr Wesenskern nennt.

Lasset sie wieder auferstehen, eure Bauwerke, eure Gebilde aus Stolz und

Eitelkeit.

Steingeburten, verkümmerte Abbilder.

Materie ist gestürzter Geist.

Auf dass wir nie erwachen werden.

Als Mahnmal unserer Schläfrigkeit.

Ал енді Вавилонның мұнаралары құлады,

Сіз әділдік деп атайтын перделер сыпырылды.

Өртеніп кеткен ғибадатханалар, бірақ мұндай сезімтал сезім болған жоқ

кездесті,

кім ниет еткен, улы шаншу мен иллюзияны өшіруге лайық

болар еді.

Кінәсынан арылған адам сабырмен әрекет етеді емес пе?

Ал сен, мінезі қысқа, жауынгер...

Онжылдық надандық, асыра сілтеушілік.

Вавилон балалары, сендер мұнараларыңдайсыңдар — құдіретті, керемет,

және сіз өзіңізді жақсы көруіңізбен тас жүректерді киесіз.

Сізді тек бір күнә үшін айыптауға болады:

Сіз бостандықты емес, шынжырдағы өмірді іздейсіз.

Кейбіреулер айғайлап терезеден секіріп жатқанда,

Қалғандары көшеде билейді.

фестиваль.

Вавилон, зұлым дүние!

жағына шығу?

Кім үшін?

Екеуі төбелескенде...

Жер шары жеткілікті үлкен емес пе?

Анархисттік мінез-құлық, ұмтылыс.

Мақсатты, ішінара.

Маскаңызды ұнтақтаңыз.

Үстіне перде салады.

Шындық сұйылта берсін.

Өйткені уақыт зымырап өтіп жатыр... өмір де ұшады.

Бірақ бұл мұнаралар өртенбеуі керек

сенің жүрегіңдегі - жасанды күнді сыпырып тастайды,

сіз мәні деп атайтын пластикалық айқай.

Олар қайта көтерілсін, сіздің ғимараттар, мақтаныш және сіздің туындылар

Менмендік.

Тас туылғандар, өспей қалған бейнелер.

Материя - құлаған рух.

Ешқашан оянмайық.

Ұйқылығымызды еске түсіру үшін.