Closing Words - Insomnium

What solemnity can be found in this death?

A traitor’s smile, the honour of betrayal

How comfort could be found in the dreariest of nights?

What solace for guilt-driven mind, tarnished heart?

Two crestfallen figures clinging together in fathomless dark

In maelstrom of despair dimming each other’s shine

And half of his blood runs like mine

Kindred spirit to me

But the gleam in his eyes

Remind of the one who is gone forever

When dreams carry me past this life

To thin shrouding mist

I rest in silence

In place lifeless and desolate

Long are midwinter’s nights

As the will to live has died

Evanescent the unwarming light

Evoking memories of life

Of the life long lost

Buried in ashes of love and joy

Buried in ashes of love and joy

And half of his blood bleeds like mine

Kindred spirit, yet free

But the gleam in his eyes

Abates for my guilt shackles him too

What sublimity can be found in this love?

Weakling’s trust, the moral of deceiver

There’s no future for a son under this burden of grief

No leading to walk aside this tormented ghost

Two crestfallen figures clinging together in fathomless dark

In maelstrom of despair father suppressing the only shine

As the end is slowly looming

Our paths must now diverge

Pressure slowly easing

Shackles unchained, uplifting

Beyond many a weary league

Where dimming light gives birth to evening stars

At the treelines of distant, devouring woods

Await my demons, embodying this longing

Better to sleep now on stranger’s porch

Find home on foreign soil

Brighter the sun to a forsaken child

Than to a father in despair

Disencumbered from this grief

With the most cruel way

Deserted to be alone

Abandoned to be free

Бұл өлімде қандай салтанатты болуға болады?

Сатқынның күлкісі, сатқындықтың абыройы

Ең қараңғы түнде қалай жайлылық табуға болады?

Кінәлі санаға, лас жүрекке қандай жұбаныш?

Түп-түссіз қараңғыда бір-біріне жабысқан екі мүсін

Бір-бірінің нұрын сөндіретін  үмітсіздіктің буылында

Оның қанының жартысы мен сияқты ағып жатыр

Мен үшін мейірімді рух

Бірақ оның көзіндегі нұр

Мәңгілік кеткен адамды еске түсіріңіз

Армандар мені бұл өмірден өткізгенде

Жіңішке тұманға

Мен үнсіз тұрамын

Жансыз және қаңырап қалған жерде

Қыс ортасының түндері ұзақ

Өйткені өмір сүруге ерік өлді

Жылымайтын жарықты сөндіріңіз

Өмір туралы естеліктерді ояту

Ұзақ уақыт жоғалған өмір туралы

Махаббат пен қуаныштың күліне көмілген

Махаббат пен қуаныштың күліне көмілген

Оның қанының жартысы мен сияқты қанды

Мейірімді рух, бірақ еркін

Бірақ оның көзіндегі нұр

Менің кінәм үшін оны да бұғаулайды

Бұл махаббатта қандай асқақтық бар?

Әлсіздің сенімі, алдамшының адамгершілігі

Бұл ауыртпалықтың астында ұлдың болашағы жоқ

Бұл қиналған елес жүріп                                                                                                                                                                                                                                                                           

Түп-түссіз қараңғыда бір-біріне жабысқан екі мүсін

Жалғыз нұрын басып, үмітсіз күйде әке

Өйткені соңы баяу жақындап келе жатыр

Біздің жолдарымыз енді бөлек болуы керек

Қысым баяу төмендейді

Бұғаулар шынжырсыз, көтеріңкі

Көптеген шаршаған лигадан басқа

Күңгірттенген жарық кешкі жұлдыздарды тудыратын жерде

Алыстағы, жалмап тұрған ормандардың ағаш линияларында

Осы сағынышты бейнелейтін менің жындарымды күтіңіз

Қазір бейтаныс адамның кіреберісінде ұйықтаған дұрыс

Шетелдік топырақтан үй табыңыз

Тастаған балаға күнді жарық етіңіз

Үмітсіз әкеге                            

Бұл қайғыдан арылды

Ең қатыгез жолмен

Жалғыз қалу үшін шөлді

Еркін болу үшін тасталды