Я же не просила - Инна Вальтер

А я столько раз открывалась, я в дружбу верила.

И столько же раз ошибалась и ненавидела.

Помню молча стояли, понимали без слов.

Мы с тобой заигрались в это слово любовь.

Ты держал мою руку, время полночь, темно.

Я боялась смотреть в глаза, а вдруг там нет ничего.

Я же, я же, я не просила, рисовать тебе мою жизнь.

Я же, я тебе подарила эти сладкие дни.

А ты столько раз открывался, ты так хотел семью.

И столько же раз собирался мне сказать ухожу.

Только ночь наступает, мы с тобой говорим.

Эта ночь уже знает, а мы что-то творим.

Умом понимаем, но жить не хочется так.

Я боюсь отпустить тебя, вдруг ты мне друг, а не враг.

Я же, я же, я не просила, рисовать тебе мою жизнь.

Я же, я тебе подарила эти сладкие дни.

Ал мен талай рет аштым, достыққа сендім.

Мен көп рет қателесіп, жек көрдім.

Үнсіз тұрғаным, сөзсіз түсінгенім есімде.

Сен екеуміз осы махаббат деген сөзбен ойнадық.

Қолымды ұстадың, түн ортасы, қараңғы.

Мен көзіме қарауға қорықтым, кенет ештеңе болмады.

Мен, мен, мен сенен өмірімді саған арнап салуды сұрамадым.

Мен, мен саған осы тәтті күндерді сыйладым.

Ал сіз қанша рет ашылдыңыз, сіз отбасын қатты қалайсыз.

Және ол маған кететінімді қанша рет айтатын болды.

Тек түн келе жатыр, біз сенімен сөйлесеміз.

Бұл түн қазірдің өзінде біледі және біз бірдеңе істеп жатырмыз.

Біз ақылмен түсінеміз, бірақ біз бұлай өмір сүргіміз келмейді.

Мен сені жіберемін деп қорқамын, кенет сен менің досымсың, жау емес.

Мен, мен, мен сенен өмірімді саған арнап салуды сұрамадым.

Мен, мен саған осы тәтті күндерді сыйладым.