Procella Vadens - Imperium Dekadenz

Reiß heraus was mich erstrahlen lässt

Reiß heraus was Tränen schürt

Ein leblos Geist will ich sein

Der stets vergisst was der Tag ihm brachte

Im Rausch der Nacht

Ohne Suche, ohne trachtend Herz

So stirbt die Sonne Tag um Tag

So ertrinkt der Mond Nacht um Nacht

Ein Wanderer im Sturm will ich sein

Der stets verheert was der Mensch erdacht

Ich strecke aus die Knochen

Ein letztes Mal

War nie Geist, nie Wanderer

Steh am Abgrund meiner Zeit

Blicke in das drohende Dunkel

Doch nun endlich trete ich sie an

Die Reise, die der Sturmwind trug

Мені жарқырататын нәрсені жұлып ал

Көз жасын әкелетін нәрсені жыртып алыңыз

Мен жансыз елес болғым келеді

Күннің өзіне не әкелгенін кім ұмытады

Түннің шуында

Ізденбей, талпынған жүрексіз

Сондықтан күн күннен күнге өледі

Сөйтіп, ай түннен түнге батады

Мен боранда қаңғыбас болғым келеді

Кім әрқашан адам ойлап тапқан нәрсені бұзады

Мен сүйектерімді созып жатырмын

Соңғы рет

Ешқашан елес, кезбе болған емес

Менің заманымның тұңғиығында тұр

Келе жатқан қараңғылыққа қараңыз

Бірақ қазір мен оны ақыры бастап жатырмын

Дауыл желінің саяхаты