Alone - Imperative Reaction

I’ll never understand

The way these feelings disappear

Only to reemerge

In times like these

When the sky I hold above me falls

The ground just disappears

And the storm on the horizon

Is drawing near

Now the sky is so gray

The air is all that listens

A tattered frame

Swaying in the distance

I screamed into the sky

I held above my head

And I watched

The clouds stare back at me

And mimic my regret

The looming guilt of change

And the world I knew as mine

Pulled themselves away from me

And fell into the sky

Мен ешқашан түсінбеймін

Бұл сезімдер қалай жоғалады

Тек қайтадан шығу үшін

Осындай уақытта

Мен ұстап тұрған аспан құлағанда

Жер жай ғана жоғалады

Ал көкжиекте дауыл

Жақындап қалды

Қазір аспан өте сұр

Ауа тыңдайды

Жыртылған жақтау

Қашықтықта тербелу

Мен аспанға айқайладым

Мен басымның жоғары ұстадым

Мен қарадым

Бұлттар маған қарайды

Менің өкінішімді еліктеп              

Жақындап келе жатқан өзгерістердің  кінәсі

Мен менікі сияқты әлемді білдім

Менен өздерін тартып алды

Және аспанға құлады