Betrayer - Hundredth

He walks the stairs

And stands at the door.

Bottle in his right,

Fist in his left, clenched tight.

He’s already trampled over his wife,

The beginning of his family’s demise.

As he stares into his little girl’s eyes,

His little girl’s green eyes,

And to her surprise, he actually came home tonight.

But he’s still not acting right.

He knows better,

But he’s never experienced it.

It’s a night much like when he was young,

Mama’s on the floor again yelling

«I love you’s"at the man standing above her.

Who can only respond with violence.

He notices the similarities

And begins to scream off the balcony:

«I will never be like you.

I will always despise you.

Betrayer, where is your head?

Betrayer, where is your heart?

Betrayer, I will never be like you.

Betrayer, I will always despise you.»

Betrayer, where is your head?

Betrayer, where is your heart?

Betrayer, I will never be like you.

Betrayer, I will always despise you

He’s still outside screaming into the wind

About his distaste for his former kin.

His evil thoughts are pushing him to the edge

And now he’s flirting with that ledge.

Those green eyes look at him from behind.

She’s begging him to change his mind.

He shows his back to those he loves

When he dives headfirst into the earth.

He buries his head, hiding it from the world.

Then screams his little girl:

«I will always despise you.

Betrayer, where is your head?

Betrayer, where is your heart?

Betrayer, I will never be like you.

Betrayer, I will always despise you.»

I will always despise you.

I will always despise you.

Ол баспалдақпен жүреді

Және есіктің алдында тұрады.

Бөтелке оң жағында,

Жұдырықпен оның сол жағында, қатты түйілген.

Ол қазірдің өзінде әйелін таптады,

Оның отбасының жойылуының басталуы.

Ол кішкентай қызының көзіне қадала қарап,

Оның кішкентай қызының жасыл көздері,

Оның таңғаларлығы, ол бүгін кешке үйге келді.

Бірақ ол әлі де дұрыс әрекет етпейді.

Ол жақсырақ біледі,

Бірақ ол мұны ешқашан басынан өткерген емес.

Бұл түн оның жас кезіндегідей,

Мама еденде тағы айқайлап жатыр

«Мен сені жақсы көремін» оның үстінде тұрған ер адаммын.

Кім тек зорлықпен жауап бере алады.

Ол ұқсастықтарды байқайды

Ал балконнан айқайлай бастайды:

«Мен ешқашан сендей болмаймын.

Мен сені әрқашан жек көремін.

Сатқын, сенің басың қайда?

Сатқын, сенің жүрегің қайда?

Сатқын, мен ешқашан сендей болмаймын.

Сатқын, мен сені әрқашан менсінбеймін».

Сатқын, сенің басың қайда?

Сатқын, сенің жүрегің қайда?

Сатқын, мен ешқашан сендей болмаймын.

Сатқын, мен сені әрқашан менсінбеймін

Ол әлі сыртта желге айқайлап жатыр

Оның бұрынғы туыстарына деген жеккөрініштілігі туралы.

Оның зұлым ойлары оны шетіне  итереді

Ал қазір ол бұл жиекпен сырласады.

Мына жасыл көздер оған ар жағынан қарайды.

Ол оның ойын өзгертуін  өтінеді.

Ол жақсы көретін адамдарға арқасын көрсетеді

Ол жерге басымен сүңгігенде.

Ол басын көмеді, дүниеден жасырады.

Сосын кішкентай қызы айқайлайды:

«Мен сені әрқашан жек көремін.

Сатқын, сенің басың қайда?

Сатқын, сенің жүрегің қайда?

Сатқын, мен ешқашан сендей болмаймын.

Сатқын, мен сені әрқашан менсінбеймін».

Мен сені әрқашан жек көремін.

Мен сені әрқашан жек көремін.