Réquiem - Hongo

Agarrando el tiempo… Alimentando el odio

Crece por dentro lleno… lamentos de sangre

Contemplando la destruccion de vidas, su eterna condena

El sendero por el que caminamos olerá a podrido (desde el principio)

Hasta que te mueras

En sólo una frase escribo cien vidas y en las miradas arden hogueras hechas con

Piedras de sangre y fuego

Encogidos de hombros seguimos andando y a cada paso que damos, y en cada paso

que damos, pensamientos resurgen del odio en el que nos vemos reflejados

Y ahora te mueres, vacío del todo, con la esperanza de no volver a serlo

Уақытты ұстау... Жек көру

Ол қанға толы... зардың ішінде өседі

Өмірдің жойылуы, олардың мәңгілік қарғысқа ұшырауы туралы ойлау

Біз жүретін жол шірік иіс шығарады (басынан бастап)

сен өлгенше

Мен бір сөйлеммен жүздеген өмір мен отты жазамын

Қан мен оттан тұратын тастар

Иығымызды көтеріп, біз әр басқан сайын және әр басқан сайын жүреміз

Біз беретін ойлар өзімізді көрсететін жек көрушіліктен қайта пайда болады

Енді сен енді ешқашан бос болмас деген үмітпен, мүлде бос өлесің