Folk Singer - Glen Campbell

As I walk these narrow streets where a million passin' feet have trod before me

With my guitar in my hand, suddenly I realise nobody knows me

Where yesterday the multitudes screamed and cried my name out for a song

Now the streets are empty, and the crowds they’ve all gone home.

With the rain on my face, there’s no place where I belong

And my whole life consists of a story, a poem and a song

Now the truths I’ve tried to tell you are as distant as the moon

Born a hundred years too late, two hundred years too soon.

I’m a child of the stage, lost in the pages of a book

But when I’m dust and clay, will other people stop to take a look?

And will they marvel at the miracles I performed, and to the heights I aspired

Or will they tear the pages of the book to light a fire?

With the rain on my face, there’s no place where I belong…

Мен осы тар көшелермен жүрсем, миллионнан бұрын миллионға дейін

Гитарамды қолымда ұстағанда, мені ешкім танымайтынын түсіндім

Кеше жұрт айқайлап, менің атымды әнге шақырды

Қазір көшелер қаңырап бос қалды, ал адамдар үйлеріне қайтты.

Бетімде жаңбыр жауып                                                                         

Ал менің бар өмірім әңгіме, өлең және әннен  тұрады

Енді мен сізге ай  ай дай         ай  ай  айтпақ болған ақиқат

Жүз жыл тым кеш, екі жүз жыл ерте туылды.

Мен сахна баласымын , кітап беттеріне  адасқан  бала              

Бірақ мен топырақ пен саз болған кезде, басқалар тоқтап қарай ма?

Олар мен жасаған кереметтерге және мен ұмтылған биіктерге таң қала ма?

Әлде от жағу үшін кітаптың парақтарын жырта жүре бере ме?

Жаңбырмен бетімде мен тұрған жер жоқ ...