Воздушный корабль - Jah Divizion, Герберт Моралес

По синим волнам океана,

Лишь звезды блеснут в небесах,

Корабль одинокий несется,

Несется на всех парусах.

Не гнутся высокие мачты,

На них флюгера не шумят,

И молча в открытые люки

Чугунные пушки глядят.

Не слышно на нем капитана,

Не видно матросов на нем;

Но скалы, и тайные мели,

И бури ему нипочем.

Есть остров на том океане -

Пустынный и мрачный гранит;

На острове том есть могила,

А в ней император зарыт.

Зарыт он без почестей бранных

Врагами в сыпучий песок,

Лежит на нем камень тяжелый,

Чтоб встать он из гроба не мог.

И в час его грустной кончины,

В полночь, как свершается год,

К высокому берегу тихо

Воздушный корабль пристает.

Из гроба тогда император,

Очнувшись, является вдруг;

На нем треугольная шляпа

И серый походный сюртук.

Скрестивши могучие руки,

Главу опустивши на грудь,

Идет и к рулю он садится

И быстро пускается в путь.

Несется он к Франции милой,

Где славу оставил и трон,

Оставил наследника-сына

И старую гвардию он.

И только что землю родную

Завидит во мраке ночном,

Опять его сердце трепещет

И очи пылают огнем.

На берег большими шагами

Он смело и прямо идет,

Соратников громко он кличет

И маршалов грозно зовет.

Но спят усачи-гренадеры -

В равнине, где Эльба шумит,

Под снегом холодным России,

Под знойным песком пирамид.

И маршалы зова не слышат:

Иные погибли в бою,

Другие ему изменили

И продали шпагу свою.

И, топнув о землю ногою,

Сердито он взад и вперед

По тихому берегу ходит,

И снова он громко зовет:

Зовет он любезного сына,

Опору в превратной судьбе;

Ему обещает полмира,

А Францию только себе.

Но в цвете надежды и силы

Угас его царственный сын,

И долго, его поджидая,

Стоит император один -

Стоит он и тяжко вздыхает,

Пока озарится восток,

И капают горькие слезы

Из глаз на холодный песок,

Потом на корабль свой волшебный,

Главу опустивши на грудь,

Идет и, махнувши рукою,

В обратный пускается путь.

Мұхиттың көк толқындарында

Аспанда тек жұлдыздар ғана жарқырайды

Жалғыз кеме асығып келеді

Барлық желкендерде жүгіру.

Биік діңгектер бүгілмейді

Ауа-райы желдері оларға шу шығармайды,

Ашық люктерге үнсіз

Шойын мылтықтар көрінеді.

Онда капитан естілмейді,

Онда теңізшілер көрінбейді;

Бірақ тастар мен жасырын шоқтар,

Және ол дауылды ойламайды.

Бұл мұхитта арал бар -

Шөл және күңгірт гранит;

Аралда қабір бар,

Ал император сонда жерленген.

Құрметке ұрыспай жерленген

Бос құмдағы жаулар

Үстінде ауыр тас жатыр,

Ол көрден тұра алмады.

Оның қайғылы қайтыс болған сәтінде,

Түн ортасы, жыл біткенде,

Биік жағаға дейін тыныш

Әуе кемесі қонуда.

Табыттан кейін император,

Ояну - кенеттен;

Үшбұрышты қалпақ киген

Және сұр дала пальто.

Күшті қолдар айқасты

Басыңызды кеудеге түсіру

Ол барып, рульге отырады

Және тез жолға шығады.

Ол Францияға асығады, қымбаттым,

Ол даңқ пен тақты қалдырған жерде,

Мұрагер ұлы қалды

Ал ол ескі күзетші.

Және тек туған жер

Түннің қараңғылығында көру

Жүрегі тағы соғады

Ал көздері отқа оранды.

Үлкен қадамдармен жағаға

Ол батыл және түзу жүреді

Ол серіктерін қатты шақырады

Ал маршалдар қорқытып шақырып жатыр.

Бірақ мұртты гранадалар ұйықтап жатыр -

Эльба шыңғырған жазықта,

Ресейдің суық қарының астында

Пирамидалардың ыстық құмының астында.

Ал маршалдар қоңырауды естімейді:

Басқалары шайқаста қаза тапты

Басқалар оны алдады

Олар қылыштарын сатты.

Ал аяғымен жерді таптап,

Ашулы ол алға-артқа

Тыныш жағада серуендеу

Ол тағы да қатты шақырады:

Ол сүйікті ұлын шақырады,

Бұзылған тағдырда қолдау;

Ол жарты дүниені уәде етеді

Франция тек өзім үшін.

Бірақ үміт пен күштің түсінде

Оның патша ұлы қайтыс болды,

Ұзақ уақыт бойы оны күтіп,

Император жалғыз тұрады -

Ол тұрып, ауыр күрсінді,

Шығыс жарқырағанша

Ал ащы жас төгіледі

Көзден суық құмға дейін

Содан кейін сиқырлы кемеңізге,

Басыңызды кеудеге түсіру

Ол барып, қолын бұлғап,

Қайтар жол басталады.