One November Morning - Frank Tovey, The Pyros

One november morning as i awoke

The tide had turned and the waters had broke

My pregnant wife told me the news

She said «love, it’s time you’d better put on your shoes»

Later on i collected my daughter from school

On our way home we came across some fools

Who were kicking and punching and ready to annoy

A helpless and most frightened boy

I stopped and wondered should i intervene

But i was already part of the scene

By witnessing the act had i stopped the goad?

And the two ugly thugs came across the road

They swore and threatened

But my daughter didn’t cry

And i stood my ground

And looked them in the eye

One of them turned and held up a brick

It was then i knew these blokes were sick

In his hand that creep held my life

The future of my daughter and my pregnant wife

For my little girl’s sake i could not fight

Even though i knew i was in the right

That coward must’ve seen

The anger in my eyes

That idiot stood for everything i despise

I dared him to do what he wanted to do

But he knew he’d bitten off

More than he could chew

At that point they snarled

And ran across the street

Without a punch thrown

They knew they were beat

They kicked the boy once

Then left him alone

Then a voice cried

«daddy, please take me home»

As we walked away

I’d lost track of the time

But i saw a police officer

Run to the scene of the crime

I felt guilty had i taken the right action?

To involve my daughter

While my wife timed contractions

My son was born on the 26th of november

Of course that’s a day i’ll always remember

All night my wife struggled with her pain

And at half past four we gave him his name

Oh son, this world can be a violent place

And you must make sure you look it in the face

To fight fire with fire is foolish that’s true

But don’t let anyone walk over you

Қарашаның бір күні таңертең мен оянғанымда

Толқын бұрылып, сулар бұзылды

Бұл жаңалықты маған жүкті әйелім айтты

Ол «сүйемін, аяқ киіміңді киетін уақыт келді» деді.

Кейінірек мен қызымды мектептен жинадым

Үйге келе жатып, біз ақымақтарды кездестірдік

Кім тепкілеп, жұдырықпен ұрып, ренжітуге  дайын болды

Дәрменсіз және ең қорқатын бала

Мен тоқтадым да, араласуым керек пе деп ойладым

Бірақ мен сахнаның бір бөлігі болдым

Бұл әрекетке куә бола отырып, мен атшабарды тоқтаттым ба?

Ал екі ұсқынсыз бұзақы жолдың қарсы бетіне шықты

Олар ант беріп, қорқытты

Бірақ қызым жыламады

Мен өз орнымда тұрдым

Және олардың көзіне қарады

Біреуі бұрылып, кірпішті көтерді

Сол кезде мен бұл жігіттердің ауырып жатқанын білдім

Оның қолында бұл жорға менің өмірімді ұстады

Қызым мен жүкті әйелімнің болашағы

Кішкентай қызым үшін мен төбелесе алмадым

Мен дұрыс екенімді білсем де

Бұл қорқақ көрген болуы керек

Көзімдегі ашу

Бұл ақымақ мен жек көретіндердің бәрін қолдады

Мен оған қалағанын жасауға батылдық бердім

Бірақ ол тістеп алғанын білді

Ол шайнағанынан көп

Сол кезде олар айқайлады

Және көшенің арғы бетіне жүгірді

Соққысыз

Олар ұрылғандарын білді

Олар баланы бір рет тепті

Сосын оны жалғыз қалдырды

Сол кезде бір  дауыс шықты

«әке, мені үйге                                                                             —

Біз кетіп бара жатқанда

Мен уақытты қадаға алмай қалдым

Бірақ мен полиция қызметкерін көрдім

Қылмыс орын алған жерге жүгіріңіз

Мен дұрыс әрекет жасадым ба деп өзімді кінәлі сезіндім бе?

Қызымды қосу үшін

Әйелім толғақ уақытын белгілеп жатқанда

Менің ұлым 26 қарашада дүниеге келді

Әрине, бұл күн менің есімде сақталатын күн

Түні бойы әйелім ауыртпалықпен күресті

Төрт жарымда біз оның атын бердік

О, ұл, бұл әлем зорлық-зомбылық болуы мүмкін

Және сіз оған қарағаныңызға көз жеткізуіңіз керек

Өртті отпен сөндіру ақымақтық, бұл рас

Бірақ ешкімнің сіздің үстіңізден өтуіне жол бермеңіз