Memleket Sevdadır - Fatih Kısaparmak

Seher doğudan yükselir,güneş dağlardan

Ölüm doğudan baş kaldırır ilk,dilinde ağıt,üstünde duman Ya Ağrıdır,ya süphandır yada çöle melek

Çıralardır çay boylarında yanan, gidip de dönmemek olurmu oğul Yeter söyletme beni

Tükenir buğusunda inatsız, dağ çiçekleri kır çiçekleri ile Harput Bembeyaz karakışın

Bürünür sevgisini gönlümün,yatsının loşluğunda hazar ve Alacasında seherin

Pempe zümrüt yamaçlarla Mastar,verir kendini gizli ve derin Yaktı beni köz eyledi,çok ömrümü az eyledi Doksandokuz yaram var dı senin sevdan yüz eyledi

Kıraç dağlarında madenin,sevdalar yatar kefensiz Ve kükürtlü duman yanar ergani,yanar palu Bakır ekmektir buralarda ve ben şiir dökerim bakırda

Gaipten cinas çekerim,oy sebep,bu akşamlar yedi bitirdi beni

Örtünür sızılarının zemherinin,tütün uçuğu denizlerce puslu Gün yanığı törelerce kayıtsız,ki çok uzaklarda Hafonun çocuğu, ninniden ağıt emer yaslı Humması gönlümün dolaysız en kahpe ölümlerle yıkık En geç en umulmadık yanar türkülerin halkı Nenni benim türküme,nenni Keydan deresinin ince dumanı,vererek kendini ilmek

ilmek Yayılır vadiye kuşluk zamanı

Sevdayla işlenmiş bu ak gelenek Şair köpüğünde azgın muratın kavuşur bir yırtılmaz geceye Kavuşur közlenerek Yeter ağlama ağlayıpta kahretme beni

Erişecek ergeç fırattan bu yana güneşin sahipliği,unutulmuşluğu Kavrulmuşluğu yara yara

Çıkta gönül dağlarına yurdumun,seslen ovalarına inançlı Müjdeli ağaran şafaklarını benden taraf, ışıyan kaderini ufuk Ufuk Günlük güneşlik türkülerden sağılmış

Dağların bakırı benim toprağım fakir Yüzlerce yıldan beri düşlerim hakir benim

Seher doğudan yükselir,güneş dağlardan Hatunköyden,kaçandan

Ölüm doğudan baş kaldırır ilk,dilinde ağıt,üstünde duman Gidip de dönmemek olurmu oğul yeter söyletme beni.

Seher doğudan yükselir,güneş dağlardan

Ölüm doğudan baş kaldırır ilk,dilinde ağıt,üstünde думан Я Ағрыдыр,я супхандыр яда чөле мелек

Çıralardır çay boylarında yanan, gidip de dönmemek olurmu oğul Yeter söyletme beni

Tükenir buğusunda inatsız, dağ çiçekleri kır çiçekleri ile Harput Bembeyaz karakışın

Bürünür sevgisini gönlümün,yatsının loşluğunda hazar ve Alacasında seherin

Pempe zümrüt yamaçlarla Mastar,verir kendini gizli ve derin Yaktı beni koz eyledi,çok ömrümü az eyledi Doksandokuz yaram var dı senin sevdan yüz eyledi

Kıraç dağlarında madenin,sevdalar yatar kefensiz Ve kükürtlü duman yanar ergani,yanar palu Bakir ekmektir buralarda ve ben şiir dökerim bakırda

Gaipten cinas çekerim,oy sebep,bu akşamlar yedi bitirdi beni

Örtünür sızılarının zemherinin,tütün uçuğu denizlerce puslu Gün yanığı törelerce kayıtsız,ki çok uzaklarda Hafonun çocuğu, ninniden ağıt emer yaslı Humması gönlümün dolaysız en kahpe ölümlerle yıkık En geç en umulmadık yanar türkülerin halkı Nenni benim türküme,nenni Keydan deresinin ince dumanı,vererek kendini ilmek

ilmek Yayılır vadiye kuşluk zamanı

Sevdayla işlenmiş bu ak gelenek Şair köpüğünde azgın muratın kavuşur bir yırtılmaz geceye Kavuşur közlenerek Yeter ağlama ağlipta kahretme beni

Erişecek ergeç fırattan bu yanain sahipliği,unutulmuşluğu Kavrulmuşluğu yara yara

Çıkta gönül dağlarına yurdumun,seslen ovalarına inançlı Müjdeli ağaran şafaklarını benden taraf, ışıyan kaderini ufuk Ufuk Günlük güneşlik türkülerden sağılmış.

Dağların bakırı benim toprağım fakir Yüzlerce yıldan beri düşlerim hakir benim

Seher doğudan yükselir,güneş dağlardan Hatunköyden,kaçandan

Ölüm doğudan baş kaldırır ilk,dilinde ağıt,üstünde duman Gidip de dönmemek olurmu oğul yeter söyletme beni.