Detestation - Extreme Noise Terror

This prison I alone suffer

Brought face down

Have I not suffered enough

Sardonic stares all my life

Detestation everyway I turn

Thoughts screaming through my head

I break

A prisoner held by my own mind

I break

Abberations of which I have no control

But I must

If only to exist away from this

My own private hell

Through this I repent

Constricting me to pulp

A shadow of my former self

Human nature revolting me

Disdaining looks burning through

The blanket of scorn, suffocating me

Never wanted, never will

Life is taken never gained

And I wish you hell

Бұл түрме мен жалғыз өзім қиналамын

Бетін төмен түсірді

Мен азап шеккен жоқпын ба?

Сардоник өмір бойы қарап отырады

Қайтсем де жеккөрушілік

Менің басымда ойлар сайрап жатыр

Мен үземін

Өз ойыммен ұсталған тұтқын

Мен үземін

Мен бақылауға алмайтын абберациялар

Бірақ міндетті түрде

Одан болмаса болса

Менің жеке тозағым

Осы арқылы мен өкінемін

Мені қысып жеңілге қою

Менің бұрынғы өзімнің көлеңкелі

Адам табиғаты мені ренжітті

Менсінбеу жанып тұрған көрінеді

Мені тұншықтыратын мысқыл көрпесі

Ешқашан қаламаған, ешқашан қаламайды

Өмір ешқашан алынбайды

Мен саған тозақ тілеймін