On n'a rien vu venir - Exsonvaldes

A chaque fois on a cru,

qu’on y était, que ça irait.

Et à chaque fois on a cru,

que tout serait, différent.

Les mensonges, la distance et le temps.

La rancœur et le rendement des sentiments.

Je n’ai rien vu venir,

invincible en équilibre à me dire,

que le meilleur était à venir.

Et en même temps on entendait,

la terre trembler et les vitres tomber.

Et on pensait passer sauvés,

entre les gouttes,

les failles sur la route.

C'était sans compter sur le vent qui s’en est mêlé,

sans compter sur le vent qui s’en est mêlé.

On l’avait vu venir,

invisible en équilibre sans rien dire.

On a peut-être vu le pire.

Je n’ai rien vu venir,

invincible en équilibre à me dire,

qu’on le verrait venir.

Invisible en équilibre sans rien dire.

On a peut-être vu le pire.

(Merci à Romain Sc pour cettes paroles)

Сенген сайын,

біз сонда болғанымызды, жақсы болатынын.

Біз сенген сайын,

бәрі басқаша болар еді.

Өтірік, қашықтық және уақыт.

Реніш пен сезімнің түсуі.

Мен ештеңе келе жатқанын көрмедім,

жеңілмейтін маған айтуға дайын,

ең жақсысы әлі алда.

Сонымен бірге біз естідік,

жер сілкініп, терезелер құлады.

Біз аман қалдық деп ойладық,

тамшылардың арасында,

жолдағы ақаулар.

Қатысқан желмен санаспастан,

соққан желді есептемегенде.

келе жатқанын көрдік,

ештеңе айтпастан тепе-теңдікте көрінбейді.

Біз ең жаманын көрген шығармыз.

Мен ештеңе келе жатқанын көрмедім,

жеңілмейтін маған айтуға дайын,

келе жатқанын көретін едік.

Ештеңе айтпастан тепе-теңдікте көрінбейді.

Біз ең жаманын көрген шығармыз.

(Осы сөздер үшін Romain Sc-ге рахмет)