Dark Day Sunrise - Evocation

So cold empire of lies

Full of black watching eyes

Valley of the dead

On crimson skies we see our sun go

Down the sewers of the truth where the joker fake wears his crown

Sound was the master of all lies, muted puppet still lived his life

Bound to the circle of the fools, he’s insane and so lost in time

Slow, the withered shaded son full of deep incisions scared for life

Here he dwells in fire

Since the dark day sunrise

Blind in the city of the deaf, the sheep are not aware of wolves

Blood on the altar of the church, blinded zombie through a misled youth

Oh, the smell of the sacrificial flesh, last in line he sees no other truth

Down on his knees was his last move, he slit open his soul for a lie

Now he dwells in fire

Since the dark day sunrise

Өтіріктің салқын империясы

Қара көзге толы

Өлгендер алқабы

Қып-қызыл аспанда біз күннің кетіп бара жатқанын көреміз

Жалған әзілкеш өз тәжін киетін ақиқаттың канализациясы

Дыбыс барлық өтіріктің шебері болды, дыбыссыз қуыршақ әлі өмір сүрді

Ақымақтардың шеңберіне байланған ол ақылсыз және уақытты жоғалтқан

Баяу, терең кесектерге толы солған көлеңкелі ұл өмір бойы қорқады

Мұнда ол отта тұрады

Қараңғы күннен күн шыққаннан бері

Саңыраулар қаласында соқыр, Қой қасқырды білмейді

Шіркеу құрбандық үстеліндегі қан, адасқан жастар арқылы соқыр зомби

О, құрбандық етінің иісі, соңғы қатарда ол басқа шындықты көрмейді

Тізерлеп отырып, оның соңғы әрекеті болды, ол өтірік үшін жанын ашты

Қазір ол отта тұрады

Қараңғы күннен күн шыққаннан бері