По дороге домой - Ермен Анти

Выходить наружу лишь по праздничным дням

Без особых причин, без особых подлян.

Улыбнуться всем тем, кто глядит тебе вслед.

Ощущая усталость от прожитых лет,

Я шагаю по трупам, по выжженным снам,

По пустым коридорам и прочим местам

Рационального гетто…

По дороге домой…

Пусть горят города в неизбежном огне,

Пусть скайфуются те, кто сидит на игле,

Их жалеть не придётся, надо будет втоптать,

Разорвать на кусочки, а после воздать

По заслугам всем тем, кто уносится в даль,

Оставляя другим пустоту и печаль

Как поражение веры…

По дороге домой…

Тормознуться вначале, обломаться в конце

Или взять очутиться на том рубеже,

Где срываются маски и рвутся тела,

Где взамен этой пакости хлещет весна.

Жизнь несётся рекой, продолжается бой,

И не важно, что будет с тобой или мной

В тот миг, когда мы очнёмся

По дороге домой…

Тек мереке күндері далаға шығыңыз

Ешқандай себепсіз, ерекше дөрекілік жоқ.

Сізге қамқорлық жасайтындардың барлығына күліңіз.

Өткен жылдардан шаршап,

Мен мәйіттердің, күйдірілген армандардың үстімен жүремін,

Бос дәліздер және басқа жерлер арқылы

Рационалды гетто...

Үйге бара жатқанда...

Қалалар еріксіз өртке орансын,

Ине шаңғымен жүргендер,

Оларды аямайсың, таптауың керек,

Бөлшектерге бөліңіз, содан кейін қайтарыңыз

Алысқа апарғандардың барлығының еңбегіне қарай,

Басқаларға бостық пен қайғы қалдыру

Сенім жоғалтқандай...

Үйге бара жатқанда...

Басында баяу, соңында үзіліңіз

Немесе өзіңізді осы жолда табуға тырысыңыз,

Маскалар жұлып, денелер жыртылған жерде,

Бұл лас айланың орнына көктемгі қамшы қайда.

Өмір өзендей ағып жатыр, шайқас жалғасуда,

Ал саған не маған не болатыны маңызды емес

Біз оянатын сәт

Үйге бара жатқанда...