Rowing - Empath

I threw it all into the wind and abandoned that island

I felt my suspended ambition along its rough edges

Because I knew I couldn’t let it go

And if I breathe the breath of life

Into the mouth of contempt

Will I still row the awful rowing toward God

I felt the air on my face cold down the back of my neck

Which never before felt natural

I never cared what things were really like

Мен мұның бәрін желге лақтырып, аралды тастап кеттім

Мен өзімнің тоқтатылған амбициямды оның өрескел шеттерінде сезіндім

Өйткені мен оны жібере алмадым

Егер мен өмірдің тынысын дем алсам

Менсінудің аузына 

Мен әлі күнге дейін Құдайға қарай жан түршігерлік қайықпен жүгіремін бе?

Мен бетімдегі ауаны мойным артынан салқын   сездім

Бұл бұрын ешқашан табиғи болмаған

Мен заттардың шын мәнінде қандай болатынына ешқашан мән бермедім