Mann aus Stein - Eïs

Ein strahlender König warst du in deinem Reich.

Man schaute auf zu dir.

Ein schwacher Moment, so stark und schön,

und dein Thron war zerfallen.

Deine Füße ohne Platz und Halt,

nirgends standest du fest.

Ein Meister klarer Worte warst du,

bis in dir nur noch Schweigen war.

Armseliger Regent, du nahmst dir selbst

die Krone und zerbrachst dein Zepter.

Alle Äpfel ließest du verfaulen und

was an Schätzen du besaßest

wehte mit den Winden fort.

Verschenke nur,

wenn du doch so viel hast.

Du zahlst dafür mit Dichtung,

die dir doch so wichtig war.

Und alle Saiten, die so weich und warm

in deinen Fingern schwangen,

sträuben sich schaudernd vor deiner Berührung.

Was der Lohn ist, kannst du nicht sehen,

weil du für Kommendes blind bist.

Überhaupt, für nichts hast du Augen.

Es kann auf verbranntem Feld auch nichts wachsen."

Ich bin Kläger, Richter und Henker.

Ich schreie mein Urteil selbst von den Zinnen:

Ich bin meine ewige Schuld.

Ich bin der Mann aus Stein.

Сіз өз патшалығыңызда нұрлы патша болдыңыз.

Жұрт саған қарады.

Әлсіз сәт соншалықты күшті және әдемі

сенің тағың құлады.

Аяқтарыңыз бос орынсыз және тірексіз,

еш жерде нық тұрмадың.

Айқын сөздің шебері едің,

ішіңде тыныштық орнағанша.

Бейшара регент, сен өзіңді алдың

тәжіңді сындырып, таяғыңды сындырды.

Сіз барлық алманың шіріп кетуіне жол бересіз

сенде қандай байлықтар бар

желдермен бірге ұшып кетті.

жай ғана бер

егер сізде соншалықты көп болса.

Ақшасын өлеңмен төлейсің

бұл сіз үшін өте маңызды болды.

Және барлық жіптер өте жұмсақ және жылы

саусақтарыңызда тербелді,

сенің жанасуыңнан дірілдейді.

Сыйлықтың не екенін көре алмайсыз

өйткені алда не болатынына сен соқырсың.

Жалпы, сізде бекер көз бар.

Өртенген алқапта ештеңе өспейді».

Мен талапкер, сот және орындаушымын.

Мен шайқастардан өз үкімімді айтамын:

Мен мәңгілік кінәлімін.

Мен тас адаммын.