Veronicas Lullaby - David Phillips

Fate has been cruel and order unkind

How can I have sent you away?

The blame was my own;

the punishment, yours

The harmony’s silent today

But into the stillness I’ll bring you a song

And I will your company keep

Till your tired eyes and my lullabies

Have carried you softly to sleep

Once did a pony who shone like the sun

Look out on her kingdom and sigh

She smiled and said, «Surely, there is no pony

So lovely and so well beloved as I»

So great was her reign, so brilliant her glory

That long was the shadow she cast

Which fell dark upon the young sister she loved

And grew only darker as days and nights passed

Lullay moon princess, goodnight sister mine

And rest now in moonlight’s embrace

Bear up my lullaby, winds of the earth

Through cloud, and through sky, and through space

Carry the peace and the coolness of night

And carry my sorrow in kind

Luna, you’re loved so much more than you know

Forgive me for being so blind

Soon did that pony take notice that others

Did not give her sister her due

And neither had she loved her as she deserved

She watched as her sister’s unhappiness grew

But such is the way of the limelight, it sweetly

Takes hold of the mind of its host

And that foolish pony did nothing to stop

The destruction of one who had needed her most

Lullay moon princess, goodnight sister mine

And rest now in moonlight’s embrace

Bear up my lullaby, winds of the earth

Through cloud, and through sky, and through space

Carry the peace and the coolness of night

And carry my sorrow in kind

Luna, you’re loved so much more than you know

May troubles be far from your mind

And forgive me for being so blind

The years now before us, fearful and unknown

I never imagined I’d face them on my own

May these thousand winters swiftly pass, I pray

I love you, I miss you all these miles away

May all your dreams be sweet tonight

Safe upon your bed of moonlight

And know not of sadness, pain, or care

And when I dream, I’ll fly away and meet you there

Sleep… sleep… sleep…

Тағдыр мейірімсіз, тәртіпсіз болды

Мен сені қалай жіберсем болады?

Кінә менікі болды;

жаза сенікі

Гармония бүгін үнсіз

Бірақ тыныштықта мен сізге ән                                                                                                     Бірақ мен сізге тыныштықта ән                әкелемін

Мен сенің компанияңды сақтаймын

Сіздің шаршаған көздеріңіз бен бесік жырларыма дейін

Сізді ұйқыға  ақырын апардым

Бірде күндей жарқыраған пони жасады

Оның патшалығына қарап, күрсініңіз

Ол жымиып: «Әрине, пони жоқ

Мен сияқты соншалықты сүйкімді және соншалықты сүйікті»

Оның билігі соншалықты керемет болды, оның даңқы соншалықты керемет болды

Оның көлеңкесі ұзақ болды

Ол жақсы көретін жас әпкесіне қараңғы болды

Күндер мен түндер өткен сайын күңгірттене берді

Бесік ай ханшайымым, қайырлы түн қарындасым

Енді ай сәулесінің құшағында демалыңыз

Бесік жырымды көтер, жердің желдері

Бұлт арқылы, аспан арқылы және ғарыш арқылы

Тыныштық пен түннің салқындығын алып жүріңіз

Қайғымды өз                                                                                                                                                                                                    қайғымды              

Луна, сені өзің білетіннен де қатты жақсы көреді

Соқыр болғаным үшін мені кешіріңіз

Көп ұзамай бұл пони басқаларды байқады

Әпкесіне ақысын бермеді

Сондай-ақ ол оны лайықты түрде сүймеген

Ол әпкесінің бақытсыздығы артқанын көрді

Бірақ бұл таңғаларлық жол, бұл тәтті

Қожайынның ойын ұстайды

Ал әлгі ақымақ пони ештеңені тоқтата алмады

Оған ең қажет болған біреудің жойылуы

Бесік ай ханшайымым, қайырлы түн қарындасым

Енді ай сәулесінің құшағында демалыңыз

Бесік жырымды көтер, жердің желдері

Бұлт арқылы, аспан арқылы және ғарыш арқылы

Тыныштық пен түннің салқындығын алып жүріңіз

Қайғымды өз                                                                                                                                                                                                    қайғымды              

Луна, сені өзің білетіннен де қатты жақсы көреді

Қиындықтар сіздің ойыңыздан алыс болсын

Соқыр болғаным үшін мені кешіріңіз

Біздің алдымызда қорқынышты және белгісіз жылдар

Мен олардан ешқашан өзім тұрар едім деп елестетпедім

Осы мың қыс тез өтсін, деп дұға етемін

Мен сені жақсы көремін, сені мұнша шақырым жерде сағындым

Бүгінгі түндегі барлық армандарыңыз тәтті болсын

Ай сәулесі түскен төсегіңізде қауіпсіз

Қайғы-қасірет, ауырсыну немесе қамқорлық туралы білмейді

Армандасам, ұшып кетіп, сонда кездесемін

Ұйқы... ұйықта... ұйықта...