Merceditas - Dániel Torres, Renato Borghetti

Qué dulce encanto tiene

En mis recuerdos, Merceditas

Aromada florecita

Amor mío de una vez

La conocí en el campo

Allá muy lejos, una tarde

Donde crecen los trigales…

Provincia de Santa fe

Así nació nuestro querer

Con ilusión…con mucha fe

Pero no sé por qué la flor

Se marchitó y muriendo fue…

Como una queja errante

En la campiña va flotando

El eco vago de mi canto

Recordando aquel amor…

Porque a pesar del tiempo transcurrido

Es Merceditas la leyenda que palpita

En mi nostálgica canción

Y amándola con loco amor así llegué a comprender lo que es querer,

lo que es sufrir porque le dí mi corazón

қандай тәтті сүйкімділік

Менің естеліктерімде, Мерседитас

хош иісті кішкентай гүл

менің махаббатым бірден

Мен оны далада кездестірдім

Алыста, бір түсте

Бидай алқаптары өсетін жерде…

Санта-Фе провинциясы

Біздің махаббатымыз осылай туды

Үмітпен... үлкен сеніммен

Бірақ мен неге гүл екенін білмеймін

Ол қурап, өліп бара жатты...

Кезбе шағым сияқты

Ауылда ол жүзеді

Әнімнің бұлдыр жаңғырығы

Сол махаббатты еске алып...

Өйткені, уақыт өтсе де

Мерседитас - бұл дірілдеген аңыз

Сағыныш әнімде

Оны ессіз махаббатпен сүйе отырып, мен сүюдің не екенін түсіндім,

Мен оған жүрегімді бергенім үшін азап шегудің несі