Глава 3. Вакуум - CREAM SODA

Кажется, у меня впервые в жизни случился сонный паралич

Я планировал открыть глаза, осмотреть своё новое тело

Обнять Анну и с поверхности Росс 128 b

Полюбоваться рассветом красного карлика

Вместо этого — тотальная тьма и невозможность пошевелиться

Неприятные ощущения.

Хотя нет

Это неверный диагноз.

Я не чувствую ничего

Сонный паралич характеризуется аудиогаллюцинациями

Эффектом присутствия, удушьем

Околосмертными внетелесными переживаниями

Внетелесными переживаниями

Это сбой!

Ошибка системы!

В «Интергалактик"не поддерживают сознание переселенцев

В активном состоянии, иначе есть риск получить по прибытии

Вместо деятельных и трудоспособных бесполезные овощи

Абсолютная темнота вокруг,

Но как определить простирается ли она на сотни тысяч световых лет

Или это всего лишь чёрная плёнка перед моим носом?

Потрогать?

А если нет рук?

Нет ног, чтобы сделать шаг?

Нет дыхания, зрения?

Только чернота и сухая тишина

Хочется закричать и услышать хотя бы эхо, но это тоже невозможно

Дезориентация.

С этим я могу справиться

Итак, моё сознание заперто внутри межгалактического челнока

Сколько лететь до Росс 128 b?

11 световых лет от Солнца

Значит, в пересчете на общечеловеческие в лучшем случае 22 года

Больше двадцати лет в полном одиночестве, непроглядном мраке и тишине

В надежде, что ни одна система челнока не подведёт

И мы не останемся бессмысленно болтаться где-нибудь за пределами облака Оорта

Как понять, сколько уже прошло времени?

Год, десять лет, мгновение?

Ммм… Пребывание в подобном месте покажется вечностью

К моменту пробуждения мой разум переварит самого себя

Узнаю ли я Анну?

Узнаёт ли она меня?

Проснусь ли я вообще?

Может быть, это и есть смерть?

А загробная жизнь выглядит именно так?

Бесконечная пустота.

Бесконечно разрушающееся сознание

Это точно сбой.

А если не сбой?

В смысле, не сбой системы, а провал нашего с Анной плана?

«Интергалактик», в первую очередь, корпорация и заботится о прибыли,

А значит, в случае хоть малейшей угрозы имуществу или благосостоянию компании

Они, безусловно, выдадут нас, и никакие связи не спасут

Вдруг моё физическое тело не было уничтожено и прямо сейчас

Холодные воротилы капитала продают меня и Анну на растерзание повстанцам?

Что же тогда я?

Возможно, моё сознание не летит никуда?

Возможно, оно скопировано и хранится в лаборатории для последующих нужд,

А может быть, я всё-таки лечу?

Странное подвешенное состояние.

Скорей бы это закончилось

Думать так чересчур наивно, всё-таки я учёный

Пусть и оказавшийся за пределами стандартных состояний

Я должен рассуждать логически, структурировать свой разум

Уберечь его от распадения, просчитать вероятности

Впервые это говорю: Боже, я чувствую, что это не закончится никогда

Анна, где ты?

А что если твой разум также не спит

И ты чувствуешь сейчас то же самое?

Менің өмірімде бірінші рет ұйқының сал ауруына ұшырадым деп ойлаймын.

Мен көзімді ашып, жаңа денемді қарауды жоспарладым

Аннаны құшақтап, Росс 128 б

Қызыл ергежейлі таңға тамсаныңыз

Оның орнына, толық қараңғылық және қозғалу мүмкін еместігі

Жағымсыз сезімдер.

Болмаса да

Бұл қате диагноз.

Мен ештеңе сезбеймін

Ұйқының сал ауруы аудио галлюцинациялармен сипатталады

Қатысу әсері, тұншығу

Өлімге жақын денеден тыс тәжірибелер

Денеден тыс тәжірибе

Бұл апат!

Жүйе қатесі!

«Интергалактикаларда» иммигранттардың санасын қолдамайды

Белсенді күйде, әйтпесе келу қаупі бар

Белсенді және жұмысқа қабілетті пайдасыз көкөністердің орнына

Айнала абсолютті қараңғылық

Бірақ оның жүздеген мың жарық жылына созылатынын қалай анықтауға болады

Әлде мұрнымның алдындағы қара пленка ма?

Түрту керек пе?

Қолдар болмаса ше?

Қадам жасауға аяқ жоқ па?

Тыныс жоқ, көру жоқ па?

Тек қараңғылық пен құрғақ тыныштық

Мен айқайлап, кем дегенде жаңғырық естігім келеді, бірақ бұл мүмкін емес

Бағдарсыздық.

Мен мұнымен күресе аламын

Сондықтан менің ойым галактикааралық шаттлдың ішінде құлыптаулы

Росс 128 б қаласына ұшу қанша уақыт алады.

Күннен 11 жарық жылы

Сонымен, жалпы адамзаттық жылдар бойынша, ең жақсы жағдайда, 22 жыл

Жиырма жылдан астам жалғыздықта, өтпейтін қараңғылық пен тыныштықта

Ешбір шаттл жүйесі істен шықпайды деген үмітпен

Бізді Oort бұлтынан тыс жерде бекер ілулі қалдырмаймыз

Қанша уақыт өткенін қалай түсінуге болады?

Бір жыл, он жыл, бір сәт?

Ммм... Мұндай жерде тұру мәңгілік сияқты болады

Мен оянғанша менің санам өзі қорытылады

Мен Аннаны танимын ба?

Ол мені таниды ма?

Мен мүлдем оянамын ба?

Мүмкін бұл өлім шығар?

Одан кейінгі өмір осылай көрінеді ме?

Шексіз бос.

Шексіз құлдырайтын сана

Бұл сөзсіз қате.

Ал егер сәтсіздік болмаса?

Айтайын дегенім, жүйенің сәтсіздігі емес, Аннамен жоспарымыздың сәтсіздігі?

Интергалактика, ең алдымен, корпорация және пайда туралы ойлайды,

Бұл компанияның мүлкіне немесе әл-ауқатына шамалы қауіп төнген жағдайда дегенді білдіреді

Олар бізді міндетті түрде береді және ешқандай байланыс құтқармайды

Кенеттен менің физикалық денем жойылған жоқ және дәл қазір

Астананың қырғи-қабақ магнаттары Анна екеумізді бүлікшілер талқандау үшін сатып жатыр ма?

Сонда мен қандаймын?

Мүмкін менің санам ешқайда ұшып кетпейтін шығар?

Ол кейінірек пайдалану үшін көшіріліп, зертханада сақталған болуы мүмкін,

Әлде мен әлі де ұшып жүрген шығармын?

Біртүрлі тоқтатылған күй.

Тезірек бітсе екен

Бұлай ойлау тым аңғалдық, мен ғалыммын ғой

Стандартты күйлерден тыс болсын және болсын

Мен логикалық ойлауым керек, ойымды құрылымдауым керек

Оны ыдыраудан сақтаңыз, ықтималдықтарды есептеңіз

Мен мұны бірінші рет айтып отырмын: Құдай, мен бұл ешқашан бітпейтін сияқты.

Анна, сен қайдасың?

Ойың да ояу болса ше

Ал сіз қазір де солай сезінесіз бе?