Dogwood Rust - Comets On Fire

Standing on the years crooked as a loon

Just beyond the rusted metal gates

I feel that the fallen like a stone

From the good grace of the Sun

I believe I have seen two eyes

hanging in the gutted dusk for a thousand miles

Upon a path of ruin that pines and calls

for the snapping hooves of the dawn

So if not strange the way we fade?

From each others thoughts

Reduced to orphaned memories

that I let stray too far…

Is if not strange that we once loved?

but let of slip away

Like the sun that falls into the sea

It hisses down and gone is the day

While bluebirds sing

and Dogwood leaves call the rain

you don’t have to run from the cold

but you can never go home…

Did you fall from the sky of fiery sun?

Your muscles torn and jelly worn

as you clawed wildly at the wind

I held the wings of a sound so clear

of a dream I barely can’t recall

Then dipped the wing and mute the strings

that were ringing of the greatest song

Is it not strange that we were one

But let a mountain fall

Upon the cold and the unforgiving waves

into the deep the pieces plunge

Is it not strange the way we fade

like stones that skip and sink

Like youth that creeps into the grey

the hush of dust and gone is the age

While bluebirds sing

and Dogwood leaves call the rain

you don’t have to run from the cold

But you can never go home.

Бірнеше жылдар бойында мазақ

Дәл тот басқан металл қақпалардың арғы жағында

Мен құлағанның тас сияқты екенін сеземін

Күннің игі рақымынан

Мен екі көзді көрдім деп ойлаймын

мыңдаған шақырымға қараңғы түнде ілулі

Қарағай басып, шақыратын қирау жолында

таңның тұяқтары үшін

Сонда біздің өшіп қалуымыз біртүрлі болмаса?

Бір-бірінің ойлары

Жетім естеліктерге дейін азайтылды

Мен тым алыс адасуға жол бердім...

Егер біз бір кездері жақсы көретінбіз бе?

бірақ тайып кетсін

Теңізге түскен күн сияқты

Ол сыбырлап, өте күн

Көк құстар ән салғанда

ал ит ағашының жапырақтары жаңбырды шақырады

суықтан қашудың қажет емес

бірақ сіз ешқашан үйге бара алмайсыз…

Сіз отты күннің аспанынан құладыңыз ба?

Сіздің бұлшықеттеріңіз жыртылған және желе тозған

Сіз желге тырнақпен қадалғандай

Мен дыбыстың қанатын өте анық ұстадым

есіме түсе алмайтын арман

Содан кейін қанатты батырыңыз және жіптерді өшіріңіз

бұл ең керемет әннің шырылдауы болды

Біз біртүрлі емес екенімізді біртүрлі емес пе?

Бірақ тау құласын

Суық пен кешірмейтін толқындарда

бөліктер тереңге түседі

Бұл біз қалайша түсетіндігіміз емес пе?

секіріп, батып кететін тастар сияқты

Сұр түске енген жастық сияқты

шаңның                                                                                         Заман                                                                                                        

Көк құстар ән салғанда

ал ит ағашының жапырақтары жаңбырды шақырады

суықтан қашудың қажет емес

Бірақ сіз ешқашан үйге бара алмайсыз.