Şeyh Bedrettin Destanı - Cem Karaca, Edirdahan

Sıcaktı

Sıcak

Sapı kanlı, demiri kör bir bıçaktı

Sıcak

Sıcaktı

Bulutlar doluydular

Bulutlar boşanacak

Boşanacaktı

O kımıldanmadan baktı

Kayalardan

Iki gözü iki kartal gibi indi ovaya

Orda en yumuşak, en sert

En tutumlu, en cömert

En seven

En büyük, en güzel kadın;

TOPRAK Nerdeyse doğuracak doğuracaktı

Sıcaktı

Baktı Karaburun Dağlarından O

Baktı bu toprağın sonundaki ufka çatarak kaşlarını;

Kırlarda çocuk başlarını kanlı gelincikler gibi koparıp

Çırılçıplak çığlıkları sürükleyip peşinde

Bes tuğlu bir yangın geliyordu karşıdan ufku sarıp

Bu gelen Şehzade Murat’tı

Hükmü Humayun sadır olmuştu ki Şehzade Murat’ın ismine

Aydın eline varıp Bedreddin halifesi mühid Mustafa’nın başına ine

Sıcaktı

Bedreddin halifesi mühid Mustafa baktı

Baktı köylü Mustafa

Baktı korkmadan, kızmadan, gülmeden

Baktı dimdik dosdoğru

Baktı O

En yumuşak, en sert

En tutumlu, en cömert

En seven

En büyük, en güzel kadın;

TOPRAK Nerdeyse doğuracak doğuracaktı

Baktı Bedreddin yiğitleri kayalardan ufka baktılar

Gitgide yaklaşıyordu bu toprağın sonu fermanlı bir ölüm kuşunun kanatlarıyla

Bu kayalardan bakanlar, onu

Üzümü, inciri, narı;

Tüyleri baldan sarı

Sütleri baldan koyu davarlan

Ince belli aslan yeleli atlarıyla

Duvarsız ve sınırsız bir kardeş sofrası gibi açmıştılar

Sıcaktı

Baktı

Bedreddin yiğitleri baktılar ufka…

En yumuşak, en sert

En tutumlu, en cömert

En seven

En büyük, en güzel kadın;

TOPRAK Nerdeyse doğuracak, doğuracaktı

Sıcaktı

Bulutlar doluydular

Nerdeyse tatlı bir söz gibi ilk damla düşecekti yere

Birdenbire

Kayalardan dökülür, gökten yağar, yerden biter gibi

Bu toprağın verdiği en son eser gibi

Bedreddin yiğitleri şehzade ordusunun karşısına çıktılar

Dikişsiz ak tibaslı baş açık, yalnayak ve yalınkılıçlılar

Mübalağa cenkolundu

Aydının Türk köylüleri

Sakızlı Rum gemiciler

Yahudi esnaflan

Onbin mühim yoldaşı Börklüce Mustafanın

Düşman ormanına onbin balta gibi daldı

Bayrakları al, yeşil

Kalkanları kakma, tolgası tunç saflar pare pare edildi ama

Boşanan yağmur içinde gün inerken akşama

Onbinler ikibin kaldı

Hep bir ağızdan türkü söyleyip

Hep beraber sulardan çekmek ağı

Demiri oya gibi işleyip hep beraber

Hep beraber sürebilmek toprağı

Ballı incirleri hep beraber yiyebilmek

Yarin yanağından gayri her şeyde, her yerde hep beraber diyebilmek için

Onbinler verdi sekizbinini…

Yenildiler

Yenenler, yenilenlerin dikişsiz akgömleğinde sildiler

Ve hep beraber söylenen bir türkü gibi, kılıçlarının kanını

Hep beraber kardeş elleriyle işlenen toprak

Edirne sarayında damızlanmış atların eşildi nallarıyla

Tarihsel, sosyal, ekonomik şartların zaruri neticesi bu

DEME…

Bilirim

O dediğin nesnenin önünde kafamla eğilirim

Ama bu yürek

O bu dilden anlamaz pek

O «Hey gidi kanbur felek, hey gidi kahpe devran hey», der

Ve teker teker

Bir an içinde

Omuzlarında dilim dilim kırbaç izleri, yüzleri kan içinde

Geçer çıplak ayaklarıyla yüreğime basarak

Geçer Aydın ellerinden Karaburun mağlupları

Dostlar

Biliyorum

Dostlar

Biliyorum nerde, ne haldedir O

Biliyorum gitti gelmez bir daha

Biliyorum bir deve hörgücünde, kanayan bir çarmıha, çırılçıplak bedeni mıhlıdır

kollarından

Dostlar bırakın beni, bırakın beni

Dostlar bir varayım göreyim Bedreddin kullarından Börklüce Mustafayı Mustafayı

Boynu vurulacak ikibin adam, Mustafa ve çarmıhı

Cellat kütük ve satır herşey hazır herşey tamam

Kızıl sırma işlemeli bir başa, altın üzengiler, kır bir at

Atın üstünde kalın kaşlı bir çocuk, Amasya padişahı şehzade Sultan Murat

Ve yanında onun bilmem kaçıncı tuğuna ettiğim Bayezid paşa

Satırı çaldı cellat

Çıplak boyunlar yandı nar gibi

Yeşil bir daldan düşen elmalar gibi birbiri ardına düştü başlar

Ve her baş düşerken yere

Çarmıhından Mustafa

Baktı son defa

Ve her yere düşen başın kılı depremedi;

İRİŞ DEDE SULTANIM İRİŞ dedi bir

Başka bir söz demedi

ыстық болды

Ыстық

Бұл қанды сабы мен соқыр темір пышақ еді.

Ыстық

ыстық болды

бұлттар толып кетті

Бұлттар ажырасады

ажырасатын еді

Ол қозғалмай қарады

тастардан

Екі көзі екі қырандай жазық жерге қонды

Онда ең жұмсақ, ең қатты

Ең үнемшіл, ең жомарт

ең сүйікті

Ең үлкен, ең әдемі әйел;

ЖЕР Туып қала жаздады

ыстық болды

Қарабұрын тауларынан қарады

Қабағын түйіп, осы жердің шетіндегі көкжиекке қарады;

Далада балалар қанды көкнәр сияқты бастарын жұлды

Жалаңаш айқайларды сүйреп, қуу

Қарсы жақтан көкжиекті орап, бес кірпіштен тұратын от келе жатты.

Бұл келген Шехзаде Мұрат еді

Хумаюнның үкімі Мұрат ханзаданың есімі өте аянышты болды

Айдынға келіп, Бедреддиннің халифасы Мұхид Мұстафаның басына қонды.

ыстық болды

Бедреддин халифа Мухит Мұстафа қарады

Ауыл тұрғыны Мұстафа қарады

Қорықпай, ашусыз, күлмей қарады

Ол тік қарады

Ол қарады

Ең жұмсақ, ең қатты

Ең үнемшіл, ең жомарт

ең сүйікті

Ең үлкен, ең әдемі әйел;

ЖЕР Туып қала жаздады

Бедреддиннің ержүректері жартастардан көкжиекке қарады.

Бұл жердің ақыры жарлықпен өлген құстың қанатымен жақындай берді

Мына жартастардан қарағандар,

Жүзім, інжір, анар;

Қауырсындары бал-сары

Олардың сүті балға қарағанда күңгірт

Жіңішке белді арыстандай аттармен

Қабырғасы, шекарасы жоқ ағайынның дастарханындай ашты.

ыстық болды

Ол қарады

Бедреддин батырлар көкжиекке қарады...

Ең жұмсақ, ең қатты

Ең үнемшіл, ең жомарт

ең сүйікті

Ең үлкен, ең әдемі әйел;

ЖЕР Туа жаздады, туар еді

ыстық болды

бұлттар толып кетті

Тәтті сөздей дерлік алғашқы тамшы жерге түсті.

Кенеттен

Тастан төгеді, аспаннан жауады, жерден бітетін сияқты.

Бұл жердің соңғы жұмысы сияқты

Бедреддиннің батырлары князь әскерінің алдына келді

Жігітсіз ақ бас, жалаң аяқ, жалаң жүз

Ықтимал

Айдынның түрік ауылдары

Сағызды грек теңізшілері

Еврей дүкеншілері

Он мың маңызды жолдас Börklüce Мұстафа

Он мың балтадай жау орманына сүңгіп кетті

Жалаушаларды алыңыз, жасыл

Қалқандары инструкцияланбаған, қола пальтолар жыртылған, бірақ

Күн нөсер жаңбырмен батып бара жатқанда

Он мың екі мың қалды

Барлығы бірге ән айту

Сулардан торды бірге тарту

Үтікті ине ұштары сияқты өңдеу, барлығы бірге

Жерді бірге жырту үшін

Інжірді балмен бірге жей білу

Ертеңгі күнін барлығында, барлық жерде, бірге айта білу үшін, сіздің бетіңізден басқа

Он мыңдар сегіз мың берді...

олар жеңілді

Жеңілгендердің тігіссіз ақ жейдесінде сыпырылған

Бірге шырқалған әндей қылыштарының қанын ағызды

Ел ағайындардың қолымен бірге еңбек етті

Едирне сарайында өсірілетін жылқылар тұяғымен сәйкестендірілді.

Бұл тарихи, әлеуметтік және экономикалық жағдайлардың қажетті нәтижесі.

АЙТПА…

Мен білемін

Сіз айтқан заттың алдында басымды иемін

Бірақ бұл жүрек

Ол бұл тілді онша түсінбейді

«Әй, қанбур фелек, эй қаншық, ей» дейді.

Және бірінен соң бірі

бір сәтте

Иықтарында қамшы ізі, жүздері қанға боялған

Жалаң аяқпен жүрегімді басып өтеді

Қарабурынның жеңілгендері Айдын асуларының қолынан

Достар

Мен білемін

Достар

Мен оның қайда екенін білемін

Мен оның кеткенін білемін, ол енді келмейді

Түйенің өркешінде, қансыраған крестке оның жалаңаш денесі шегеленгенін білемін

сенің қолыңнан

Достар мені тастап кетсін

Достар, Бедреддиннің қызметшілерінің бірі Бөрклүже Мұстафа Мұстафаны көрейін

Екі мың адамның басын, Мұстафа мен оның айқышын

Оралушы журналы мен қатары бәрі дайын, бәрі жақсы

Қызыл брошь оюлы бас, алтын үзеңгі, боз ат

Ат үстіндегі қалың қасты бала, Амасияның сұлтаны, ханзада Сұлтан Мұрат

Ал оның қасында мен табынатын Баязид пашаны білмеймін

Жазалаушы желіні ұрлады

Жалаңаш мойындар анардай күйіп кетті

Жасыл бұтақтан түскен алмалар сияқты, бірінен соң бірі түсе бастайды

Әрі басы жерге түскен сайын

Мұстафа оның айқышынан

Ол соңғы рет қарады

Бүкіл жерге түскен бастың шашы дірілдеген жоқ;

ИРІС ДЕДЕ СҰЛТАНЫМ ИРІС айтты а

Ол басқа сөз айтқан жоқ