Вечное лето - cats among us

Пока сирень ловила ветвями ветер

Мы сидели рядом и мечтали

О вечном лете

Ты столько раз спросила,

Но я боюсь ответа

Ведь не бывает

Ни вечной любви

Ни вечного лета

Не знаю, как жить

Куда двигаться дальше

Снова понимаю:

Не будет как раньше

Я устал притворяться

Жду чего-то от мира

За окном всё та же пустая картина

Твои слова меня больше не греют

Знаю голос грусти наизусть

До конца надеюсь, что всё это временно

И я наконец проснусь

Не думая о том

Что ждет меня завтра,

Но сегодня со мной

Этот город

И немая правда

Стал забывать

Что было со мной вчера

Потому что день раз за разом

Повторяет себя

Костёр надежды потух

Я не согрел им руки,

Но уже всё равно — я устал

И умираю от скуки

И следуя до конца

Оставаясь чернилами на бумаге

В тщетных попытках понять себя

Вспомнить лица любимых людей

Стану тенью на стенах, медленно тая

Снегом в твоих волосах

Уже ничего не начнётся сначала

Ты помнишь те дни?

Когда мы сидели и ждали рассвета

На краю вселенной,

А город тонул

В нежности лета

Мечты осколками двигались к сердцу

Сквозь время и годы

Подростка без надежды

Создавшего целый мир

За пределами школы

Сирень желді бұтақтарымен ұстап тұрғанда

Қатар отырдық, армандадық

Мәңгілік жаз туралы

Талай рет сұрадың

Бірақ мен жауаптан қорқамын

Өйткені, бұл болмайды

Мәңгілік махаббат емес

Мәңгілік жаз жоқ

Мен қалай өмір сүретінімді білмеймін

Әрі қарай қайда бару керек

Мен тағы да түсіндім:

Бұрынғыдай болмайды

Жасандылық жасаудан шаршадым

Дүниеден бірдеңе күту

Терезенің сыртында сол бір бос сурет

Сенің сөздерің енді мені жылытпайды

Мұңның даусын жатқа білемін

Соңына дейін мұның бәрі уақытша деп үміттенемін

Ал мен ақыры оянамын

Ол туралы ойланбастан

Ертең мені не күтіп тұр

Бірақ бүгін менімен

Бұл қала

Және мылқау шындық

ұмыта бастады

Кеше маған не болды

Өйткені күннен күнге

қайталайды

Үміт оты сөнді

Мен олардың қолдарын жылытпадым,

Бірақ бәрібір - мен шаршадым

Ал мен зерігуден өліп жатырмын

Және соңына дейін

Сияның қағазда қалуы

Мен өзімді түсінуге тырыстым

Жақын адамдардың жүздерін есте сақтаңыз

Мен қабырғаларда көлеңкеге айналамын, баяу еримін

Шашыңыздағы қар

Қайтадан ештеңе басталмайды

Сол күндер есіңізде ме?

Таңның атуын күтіп отырғанымызда

Ғаламның шетінде

Ал қала суға батып бара жатты

Жаздың нәзіктігінде

Армандар жүрекке үзінділер сияқты жылжыды

Уақыт пен жылдар арқылы

Үмітсіз жасөспірім

Бүкіл әлемді кім жаратты

Мектептен тыс