Pasando El Puente - Camarón De La Isla, Tomatito

A un anciano le pegué

Porque me faltó en la calle

Y al año, cuando me enteré

Que ese hombre era mi padre

Gotas de sangre lloré

Porque me viene de herencia

De unos gitanos honraos

Y de familia canastera

Y yo siempre estare a tu lao

Y no me iré de tu vera

La Niña era

La Niña era canastera

Y la que me quería

Y no se iba de mi vera

Ni hablando ni platicando

Mis penas consuelo sienten

Na más que me estés mirando

La que me lavó el pañuelo

Fue una gitanita mora

Mora de la morería

Me lo lavó en agua fría

Me lo tendió en el romero

Y le canté por bulerías

Mientras se secó el pañuelo

El Sol lleva su carrera

Que no me pongas tu mano

Que nadie me quitará

De que yo te quiera

Las estrellas se asombraron

De ver de pasar a una perla

Morena, guapa, gitana

Que del cielo habían llamao

Viejo mundo

Que el caballo blanco y negro

Del día y de la noche

Atraviesa al galope

Eres el triste palacio

Donde cien príncipes soñaron con la gloria

Donde cien reyes soñaron con el amor

Y se despertaron llorando

Llevo el no que me diste

En la palma de la mano

Como un limón de cera

Como un limón casi blanco

Con roca de pedernal

Yo me he hecho un candelero

Pa yo poderme alumbrar

Porque yo más luz no quiero

Yo vivo en la oscuridad

Voy siguiendo una a una

Las estrellas de los cielos

Entre rojas y amarillas

Bajo la luz del silencio

Una noche tan fría

Y oscura de terciopelo

Cuando puso por mantilla

Su mata de pelo negro

Se estrelló junto a la mía

Su boca dándome besos

Y hasta lloró de alegría

Y a la

Orilla de un río

Yo me voy solo

Y yo me pongo a coger varetas

Por la mañana temprano

Me pongo y hago mi cesta

Vente conmigo a mi casa

Que esta a la vera de un río

Y entre varetas y cañas

Nacen rosales bravíos

Toma la chaqueta

Y dame los calzones

Мен қарт адамды ұрдым

Өйткені мен көшеде жоғалып кеттім

Ал бір жылдан кейін мен білгенде

Ол кісі менің әкем болатын

қан тамшылары мен жыладым

Өйткені ол мұрагерлікпен келеді

Кейбір құрметті сығандардан

Және канастеро отбасынан

Ал мен әрқашан сенің жаныңда боламын

Ал мен сенің жаныңнан кетпеймін

қыз болды

Қыз канастра болды

және мені сүйген адам

Және ол менің жанымнан кетпеді

сөйлеспейді де, сөйлеспейді де

Менің мұңым жұбаныш

Маған қарап тұрғаннан артық емес

Менің орамалымды жуған адам

Бұл қара сыған болатын

Морриядан келген Blackberry

Мен оны суық суға жудым

Ол оны маған розмариннің ішінде берді

Мен оған por bulerias ән ​​айттым

Орамал кепкен кезде

Күн оның мансабын басқарады

Маған қолыңды қойма

Менен ешкім тартып алмайды

сені сүйетінімді

жұлдыздар таң қалды

Көруден інжу-маржанға дейін өту

брюнетка, әдемі, сыған

Олар көктен шақырған

Ескі дүние

Бұл ақ-қара атты

күн мен түннің

жүгіріп өту

Сен қайғылы сарайсың

Жүз ханзада даңқ армандаған жерде

Жүз патша махаббатты армандаған жерде

Және олар жылап оянды

Сіз маған берген жоқты алып жүремін

Алақанда

Балауыз лимон сияқты

Ақ дерлік лимон сияқты

Шақпақ таспен

Мен өзіме шам қойдым

Жарық бере алуым үшін

Өйткені мен артық жарықты қаламаймын

Мен қараңғыда өмір сүремін

Мен бірінен соң бірі ілесіп жүрмін

аспан жұлдыздары

қызыл мен сары арасында

Тыныштық жарығы астында

сондай суық түн

Және қара барқыт

Ол мантильді киген кезде

Оның қара шашы

менің қасыма құлады

Оның аузы мені сүйіп тұр

Тіпті қуаныштан жылап та жіберді

Дегенмен

өзен жағасы

Мен жалғыз барамын

Ал мен қос тоқуды ала бастаймын

Таңертең ерте

Мен себетімді киіп, жасаймын

менімен бірге менің үйіме кел

Бұл өзеннің жағасында

Және вареталар мен қамыстардың арасында

Жабайы раушан бұталары туады

куртка алыңыз

Ал маған трусиканы бер