Один - Bzik

Опять один, совсем один.

Горит внутри ультрамарин.

Холодный душ, холодный ветер.

И до утра остался только…

Гнетется больше глухая боль.

Натерли кеды вчера мозоль.

Спасет меня лишь поздний вечер.

И до утра остался только…

И не обнять, не поцеловать.

Тебя нету рядом, я иду искать.

Где моя одежда?

Прогоню тоску,

Но нету денег никуда не пойду.

Одиночество — довольно странное состояние.

Особенно когда измененное сознание откладывает свой отпечаток на восприятие

окружающего мира.

Все непонятное становиться мысли ощущения.

Какой-то странный ультрамариновый цвет приобретает освещение.

Опять один, совсем один

Опять один, совсем один

И не обнять, не поцеловать.

Тебя нету рядом, я иду искать.

Где моя одежда?

Прогоню тоску,

Но нету денег никуда не пойду.

Тағы да жалғыз, жалғыз.

Ультрамариннің ішінде жану.

Суық душ, салқын жел.

Таңертеңге дейін бар болғаны ...

Көбірек саңырау ауырсыну.

Кешегі жүгері сүртілген кроссовкалар.

Мені кешке ғана құтқарыңыз.

Таңертеңге дейін бар болғаны ...

Және құшақтама, сүйме.

Сен жоқсың, мен қараймын.

Менің киімім қайда?

Мен мұңды кетіремін

Бірақ менде ақша жоқ, мен ешқайда бармаймын.

Жалғыздық - бұл өте оғаш күй.

Әсіресе өзгерген сана қабылдауда өз ізін қалдырған кезде

қоршаған әлем.

Түсінбейтіннің бәрі ой сезіміне айналады.

Кейбір оғаш ультрамариндік түс жарықты алады.

Тағы да жалғыз, жалғыз

Тағы да жалғыз, жалғыз

Және құшақтама, сүйме.

Сен жоқсың, мен қараймын.

Менің киімім қайда?

Мен мұңды кетіремін

Бірақ менде ақша жоқ, мен ешқайда бармаймын.