Аминь - Brick Bazuka

Отправьте меня ниже подземелья.

Я разрываю цепь на звенья.

Где я?

Кто я?

Когда ценил эти мгновения, накрытый солнечным затмением.

Потухших звезд капля путь человека к исцелению.

Где-то за гранью, где нет страданий, спросишь:

«Кто крайний?" — за тенью знаний.

Вставай за нами, ведь нас не смыть цунами.

За всеми смотрит Крамер сквозь объективы камер.

Считаем то, что заняты делами, души прощаются с телами.

Тут те, кто не нуждается в рекламе,

Для нас мир замер, устал тот таймер, я во …, но с волками,

Под облаками, скрипя клыками.

Запомню каждого, кто кинет в мою стаю камень,

И не гасите внутри пламень, конец куплета.

Аминь.

Апрель, 2016.

Мені зынданның астына жібер.

Мен тізбекті буындарға бөлемін.

Мен қайдамын?

Мен кіммін?

Күннің тұтылуымен көмкерілген осы сәттерді бағалағанда.

Бір тамшы сөнген жұлдыз – адамның емделу жолы.

Қайғы-қасірет жоқ жерде сіз сұрайсыз:

«Шектен шыққан кім?» – білім көлеңкесінің ар жағында.

Артымызда тұрыңыз, өйткені бізді цунами шайып кете алмайды.

Крамер барлығын камера объективтері арқылы бақылайды.

Іспен айналысамыз деп есептейміз, жан тәнмен қоштасады.

Міне, жарнаманы қажет етпейтіндер,

Біз үшін дүние тоқтады, сол таймер шаршады, менде ..., бірақ қасқырлармен,

Бұлттардың астында сықырлаған азулар.

Менің отарыма тас лақтырғандардың бәрін есіме аламын,

Ал іштегі жалынды, аяттың соңын сөндірме.

Аумин.

Сәуір, 2016 ж.