Çok Zaman Oldu - Aytekin Ataş

Ne param var, ne pulum

Yalnız ve günahkar bir kulum

Meçhul bir yılın Mart’ında

Sokakları kar altında İstanbul’um

Konuşmadık, hep sus olduk

İki talihi makus olduk

Sessizliğin zindanlarında

Zaman gardiyan, bizler mahpus olduk

Ama bunlar eskidendi

Eskidendi, artık bitti

O çocuksu günlerimiz

Bir elveda demeden çekip gitti

O utangaç dillerimiz

Tek bir söz bile etmeden susup gitti

Çok zaman oldu, aşk öldü biz tuttuk yasını

Toz duman oldu, devr’ettik de sevda sahrasını

Anladık artık, hiç bulamayacak Mecnun Leyla’sını

Ah ne şarabi günlerdi

Biz söylerdik, gece dinlerdi

Bakıp bakıp görmediğimiz

Yasak toprakta açmış sürgünlerdi

Yorulduk kendimizden kaçarken

Hayat ellerimizden uçarken

Hiçtik, kendimizden geçtik

Yudum yudum aşk şarabından içerken

Ama bunlar eskidendi

Eskidendi, artık bitti

O çocuksu günlerimiz

Bir elveda demeden çekip gitti

O utangaç dillerimiz

Tek bir söz bile etmeden susup gitti

Çok zaman oldu, aşk öldü biz tuttuk yasını

Toz duman oldu, devr’ettik de sevda sahrasını

Anladık artık, hiç bulamayacak Mecnun Leyla’sını

Менің ақшам да, мөрім де жоқ

Мен жалғыз және күнәкар қызметшімін

Белгісіз жылдың наурыз айында

Көшелер қар астында, Стамбулым

Екеуміз сөйлеспедік, үндемедік

Бізде екі сәтсіздік болды

Тыныштық зындандарында

Уақыт – қамқоршы, қамаламыз

Бірақ бұлар бұрын болған

Бұрын солай болатын, енді бітті

Сол балалық күндер

Қоштаспай кетіп қалды

Сол ұят тілдер

Ол үндеместен үнсіз қалды.

Көп болды, махаббат өлді, жоқтадық

Шаң түтінге айналды, Махаббат өрісін көшірдік

Енді түсіндік, Мәжнүн Лейланы ешқашан таба алмайды

О, қандай шарап күні

Біз ән айтатынбыз, олар түнде тыңдайтын

қарасақ та, қарамаймыз ба

Олар тыйым салынған жерде гүлдеген жер аударылғандар еді

Өзімізден қашудан шаршадық

Өмір қолымыздан ұшып бара жатқандай

Біз ештеңе емеспіз, есімізден танып қалдық

Махаббат шарабынан жұтып отырғанымда

Бірақ бұлар бұрын болған

Бұрын солай болатын, енді бітті

Сол балалық күндер

Қоштаспай кетіп қалды

Сол ұят тілдер

Ол үндеместен үнсіз қалды.

Көп болды, махаббат өлді, жоқтадық

Шаң түтінге айналды, Махаббат өрісін көшірдік

Енді түсіндік, Мәжнүн Лейланы ешқашан таба алмайды