Prison of Shattered Glass - Aversio Humanitatis

A deformed identity

Crushed by the passing of time

And the vulgar human suffering

Unable to recognize itself

Among the dead flesh imprisioning it

A blurred reflection

Phantom from an extint reality

That slowly fades away

Leaving behind a hopeless mourning

And a dying sanity

Entering into a sea of defeated egos and hopes

Whose broken countenances have been molded

By the perennial and unavoidable

Discipline of time and pain

And which are moving disoriented

Due to the inertia of mere existence

Деформацияланған сәйкестік

Уақыттың өткен қызығы жаншылды

Және адамның арсыз азабы

Өзін тану  мүмкін емес

Оны қамап жатқан өлі ет арасында

Бұлыңғыр шағылысу

Өшіп кеткен шындықтан алынған фантом

Бұл ақырындап жоғалады

Артында үмітсіз аза қалдыру

Және өлетін сана

Жеңілген эголар мен үміттер теңізіне кіру

Сынған жүздері қалыптасып кеткен

 Көпжылдық және сөзсіз

Уақыт пен ауырсынуды тәртіп

Және олар бағдарсыз қозғалады

Жалғыз тіршілік әрекетінің инерциясына байланысты