Steve Polyester - Ava Luna

I was lying in the shade where the dandelions grow

And asphalt is hollow and the rocks are broken down and brown

A not so popular part of town

We’d heard he was witty…

We’d seen signs of it all around the city

The people said

«Doo doo doo doo…»

«He's a landscape.»

«He's like a ruby lined in gold.»

«Yeah, shaped like a cockroach.»

«He smells good.»

These notions were hazy

Ordinary, a bit lazy

I was swinging on a branch outside, catching a ride when my resolve swelled

I will find him, I will

I have momentum still

Then I fell into an anthill

And the people said, «Doo doo doo doo…»

They carried me back to my doorstep

The sun was in my eyes…

But I saw him

I saw him a friend, a friend

I found in him a friend, a friend

And he went by the name of Steve Polyester

He said, «I am a landscape.

(YEAH.)

I am a ruby lined in gold (YEAH), shaped like a cockroach

I smell good.»

He was a landscape

Nonetheless, he would escape

But, it was for the best

This town will never be the same

Why’d he have to go?

Who is there to blame?

And the people said, «Doo doo doo doo…»

I saw him a friend, a friend

In him a friend, a friend

He started walking

He went farther than he ought to have gone

He went farther and farther

Until he was gone

He was a landscape

Come back

Мен одуванчик өсетін көлеңкеде жаттым

Ал асфальт қуыс, ал тастар бұзылып, қоңыр түсті

A Қаланың онша танымал бөлігі

Біз оның  тапқыр екенін естідік...

Біз оның барлығы қаланың барлық белгілерін көрдік

Халық айтты

«Ду-ду-ду...»

«Ол пейзаж.»

«Ол алтынмен қапталған лағыл тәрізді».

«Иә, тарақан тәрізді.»

«Оның иісі жақсы.»

Бұл түсініктер бұлыңғыр болды

Кәдімгі, аздап жалқау

Мен сыртқа қарай бұрылып, ісінген кезде сапар шегетін едім

Мен оны табамын, табамын

Менде әлі де серпін бар

Содан                                                                                                                                                 |

Ал адамдар: «Ду-ду-ду-ду...» деді.

Олар мені есігімнің алдына әкелді

Күн менің көзімде болды...

Бірақ мен оны көрдім

Мен оны дос, дос көрдім

Мен одан дос, дос таптым

Және ол Стив Полиэстер есімімен жүрді

Ол: «Мен пейзажмын.

(ИӘ.)

Мен кокрок сияқты алтыннан жасалған (иә)

Мен жақсы иіс сезінемін.»

Ол пейзаж болған

Соған қарамастан ол қашып құтылар еді

Бірақ бұл ең жақсысы болды

Бұл қала ешқашан бұрынғыдай болмайды

Неліктен ол бару керек еді?

Кім кінәлі?

Ал адамдар: «Ду-ду-ду-ду...» деді.

Мен оны дос, дос көрдім

Оның ішінде дос, дос

Ол  жүре бастады

Ол одан әрі қарай кетті

Ол алысқа барды

Ол кеткенше

Ол пейзаж болған

Қайту