Ненавижу - Арина Данилова

Стою в полу мраке, и остывший асфальт

Оставив в закате, тот самый хрусталь

И больше не стану, той кем я была

Ушел так же молча, сведя всех с ума

И больше не могу сомнения

Я ненавижу, что происходит

Зачем улыбаться, с головной болью

Не нужно стараться, меня избегать

Сначала я не верила, во все происходящие

Сейчас же я почувствовала, боль происходящую

Обезнадеживал меня, забыв что есть кроме тебя

Чувства других людей, но нет, не чего важнее

И больше не могу сомнения

Зачем улыбаться, с головной болью

Не нужно стараться, меня избегать

В чем смысл в тишине, где мысль в тесноте

Останусь лишь живой, и слышу я голос свой

И шел он в лесу один, решив забрать мой мир

Без значимых причин, в моей душе пунктир

Я ненавижу, что происходит

Зачем улыбаться, с головной болью

Не нужно стараться, меня избегать

Я ненавижу, что происходит

Зачем улыбаться, с головной болью

Не нужно стараться, меня избегать

Мен жартылай қараңғыда тұрмын, және салқындатылған асфальт

Күн батқанда қалдырып, сол кристал

Ал мен енді бұрынғыдай болмаймын

Ол да солай үнсіз кетіп, барлығын жынды қылды

Ал мен енді күмәнданбаймын

Мен не болып жатқанын жек көремін

Неге күлесің, басы ауырып

Тырысудың қажеті жоқ, менден аулақ болыңыз

Бастапқыда мен болып жатқанның бәріне сенбедім

Енді мен ауырсынуды сезіндім

Үмітсіз, сенен басқа барын ұмытып

Басқа адамдардың сезімі, бірақ жоқ, ештеңе маңызды емес

Ал мен енді күмәнданбаймын

Неге күлесің, басы ауырып

Тырысудың қажеті жоқ, менден аулақ болыңыз

Тыныштықтың мәні неде, Ой тар жерде

Мен тек тірі қаламын, және мен өз дауысымды естимін

Ол менің әлемімді алуға шешім қабылдап, орманда жалғыз жүрді

Маңызды себептерсіз, менің жанымда нүктелі сызық

Мен не болып жатқанын жек көремін

Неге күлесің, басы ауырып

Тырысудың қажеті жоқ, менден аулақ болыңыз

Мен не болып жатқанын жек көремін

Неге күлесің, басы ауырып

Тырысудың қажеті жоқ, менден аулақ болыңыз