The Lake - Antony & The Johnsons

In youth’s spring, it was my lot

To haunt of the wide earth a spot

To which I could not love the less

So lovely was the loneliness

Of a wild lake, with black rock bound

And the tall trees that towered around

But when the night had thrown her pall

Upon that spot as upon all

And the wind would pass me by

In its stilly melody

My infant spirit would awake

To the terror of the lone lake

My infant spirit would awake

To the terror of the lone lake

Yet that terror was not fright

But a tremulous delight

And a feeling undefined

Springing from a darkened mind

Death was in that poisoned wave

And in its gulf, a fitting grave

For him who thence could solace bring

To his dark imagining

Whose wildering thought could even make

An Eden of that dim lake

But when the night had thrown her pall

Upon that spot as upon all

And the wind would pass me by

In its stilly melody

My infant spirit would awake

To the terror of the lone lake

My infant spirit would awake

To the terror of the lone lake

My infant spirit would awake

To the terror of the lake

Springing from a darkened mind

So lovely was the loneliness

In youth’s spring, it was my lot

In its stilly melody

An Eden of that dim lake

An Eden of that dim lake

Lone, lone, lonely

Lone, lone, lonely

Lone, lone, lonely

Жастардың көктемінде бұл менің көп болды

Кең жердің серпілуіне

Оны мен  аз сүйе алмас болдым

Жалғыздық соншалықты керемет еді

Жабайы көлдің, қара тасты байланған

Жан-жағында биік ағаштар

Бірақ түн оның көңілін түсірген кезде

Сол жерде барлығы сияқты

Ал жел мені  өтіп                                                                                                                                          

Тыныш әуенінде

Менің сәби рухым оянатын еді

Жалғыз көлдің қорқынышына

Менің сәби рухым оянатын еді

Жалғыз көлдің қорқынышына

Бірақ бұл қорқыныш қорқынышты емес еді

Бірақ үлкен қуаныш

Және анықталмаған сезім

Қараңғы ойдан шыққан

Өлім сол уланған толқында болды

Оның шығанағында лайықты қабір

Сол жерден жұбаныш бере алатын адам үшін

Оның қараңғы қиялына

Кімнің жабайы ойы тіпті жасай алады

Сол күңгірт көлдің Эдемі

Бірақ түн оның көңілін түсірген кезде

Сол жерде барлығы сияқты

Ал жел мені  өтіп                                                                                                                                          

Тыныш әуенінде

Менің сәби рухым оянатын еді

Жалғыз көлдің қорқынышына

Менің сәби рухым оянатын еді

Жалғыз көлдің қорқынышына

Менің сәби рухым оянатын еді

Көлдің қорқынышына

Қараңғы ойдан шыққан

Жалғыздық соншалықты керемет еді

Жастардың көктемінде бұл менің көп болды

Тыныш әуенінде

Сол күңгірт көлдің Эдемі

Сол күңгірт көлдің Эдемі

Жалғыз, жалғыз, жалғыз

Жалғыз, жалғыз, жалғыз

Жалғыз, жалғыз, жалғыз