Mellom bakkar og berg - Ane Brun

Mellom bakkar og berg ut med havet

Heve nordmannen fenge sin heim

Der han sjølv heve tuftene grave

Og set sjølv sine hus oppå deim

Han såg ut på dei steinute strender

Det var ingen som der hadde bygt;

«Lat oss rydja og byggja oss grender

Og så eiga me rudningen trygt»

Han såg ut på det bårute havet

Der var ruskut å leggja utpå

Men der leikade fisk nedi kavet

Og den leiken den ville han sjå

Fram på vetteren stundom han tenkte:

«Gjev eg var i eit varmare land!»

Men når vårsol i bakkane blenkte

Fekk han hug til si heimlege strand

Og når liene grønkar som hagar

Når det laver av blomar på strå

Og når netter er ljose som dagar

Kan han ingen stad venare sjå

Төбелер мен таулардың арасында теңізге шығады

Норвегиялықты көтеріңіз, үйін алыңыз

Ол өзі өсіретін жерде шоқтарды қазып алады

Және олардың үстіне өз үйлерін қойды

Ол тасты жағажайларға қарады

Ол жерде ешкім салған жоқ;

«Ауылдарды тазартып, салайық

Содан кейін рульге қауіпсіз иелік етіңіз »

Ол созылып жатқан теңізге қарады

Жату үшін қоқыс болды

Бірақ саятшылықта балықтар ойнап жүрді

Және бұл спектакльді ол көргісі келді

Ветердің алдында кейде ойлайтын:

«Мен жылырақ елде болғанымды қалаймын!

Бірақ тау бөктеріндегі көктемгі күн жарқырап тұрғанда

Ол үйде өсірілген жағажайды айтуға ынта алды

Ал беткейлер бау-бақшадай жасыл түске айналғанда

Ол сабанға гүлденген кезде

Ал түндер күн сияқты жарық болғанда

Оны ешбір қала тұрғындары көре алмайды