Мантикора - Andrey Korf

МАНТИКОРА

Слова и музыка: Андрей Корф, 2008 г.

korf

Я расскажу тебе сказку о том, как мальчишка

Нашел себе книгу.

Была эта книжка

Про зверя, которому равного нет.

Мальчик был маленький маг, а у каждого мага

В руках оживает простая бумага —

И зверь из картинки шагнул на паркет.

Ты в этой сказке ни грызть, ни летать и ни жалить

Еще не умеешь нисколько, а жаль, ведь

И когти, и крылья уже хоть куда.

Ты в этой сказке виляешь хвостом скорпиона,

Не зная, что полон чужой скорби он, а В когтях твоих фантику просто беда.

Припев:

Спи, моя мантикора,

Спи, рассвет уже скоро,

Душу мою отпусти с поводка,

Сердцу позволь разорвать свой саван,

Спи, сложи свои крылья,

Спи, ты видишь, укрыл я Когти твои одеялом из нот, (роз, звезд)

Самых печальных и тихих самых…

Я расскажу тебе сказку, как мальчик стал мужем

И львом стал котенок, как горек и дружен

Союз у чудовища и чудака.

Зверь ли хозяина водит, хозяин ди зверя,

Но мир их един, и однажды измерен,

И даже озвучен струной поводка.

Ты в этой сказке учил меня бить наповал, и Летать над пасьянсами хижин, едва ли У смертного мог быть учитель мудрей.

Ты в этой сказке учил меня песть на забытом

Людьми языке, ты ведь знал, ты ведь был там,

Где живы останки людей и зверей…

Припев

Я расскажу тебе сказку про единорога,

Который был чудо, и был недотрога,

Который — дыханье, который — весна.

Я полюбил его, помнишь, так сильно и верно,

Что боги на небе, как воры в таверне,

Шептались о большем за чашей вина.

Ты в этой сказке рубил его когтем и жалом,

И, еле живой, спотыкаясь, бежал он И вновь возвращался по зову костра,

Ты в этой сказке его подпустил на порог лишь

За тем, чтобы ужалить, так будь же ты проклят,

Как проклят и я, твой хозяин и раб.

MANticore

Сөздер мен музыка: Андрей Корф, 2008 ж

корф

Мен сендерге ұл бала туралы әңгіме айтып беремін

Өзіме кітап таптым.

Бұл кітап болды

Теңдігі жоқ жануар туралы.

Бала кішкентай сиқыршы және әрбір сиқыршы болды

Қарапайым қағаз қолында өмірге келеді -

Ал суреттегі аң еденге аяқ басты.

Сіз бұл ертегіде кемірмейсіз, ұшпайсыз, шақпайсыз

Сіз әлі де қалай екенін білмейсіз, бірақ бұл өкінішті, өйткені

Тырнақтар да, қанаттар да кез келген жерде.

Сіз бұл ертегіде шаянның құйрығын бұлғайсыз,

Өзгенің мұңына толғанын білмей, Тырнақтарыңда орау – пәле.

Хор:

Менің мантикорамды ұйықта

Ұйқы, таң жақындап қалды

Жаным бауыздан

Жүрегің кепеніңді жыртсын

Ұйықтаңыз, қанаттарыңызды бүгіңіз

Ұйықта, көрдің бе, мен сенің тырнақтарыңды ноталар көрпемен жаптым, (раушан, жұлдыздар)

Ең қайғылы және ең тыныш...

Мен сендерге ұлдың күйеу болғаны туралы әңгіме айтайын

Ал котенка арыстанға айналды, қаншалықты ащы және мейірімді

Құбыжық пен эксцентриктің одағы.

Аң қожайын, аңның иесін жетелей ме?

Бірақ олардың әлемі бір және бір рет өлшенеді,

Тіпті қарғыбаудың бауымен дауыстады.

Бұл ертегіде сен маған орнында соғуды үйреттің, Пасьянс үйлерінің үстінен ұшуды, Адамның одан дана ұстазы болуы мүмкін емес.

Бұл ертегіде сен маған ұмытылған жерде ән айтуды үйреттің

Халық тілі, сен білдің, сен сонда болдың,

Адамдар мен жануарлардың қалдықтары қайда ...

Хор

Мен саған бір мүйізді ертегі айтып беремін,

Кім ғажайып болды және әсерлі болды,

Қайсысы тыныс, қайсы көктем.

Мен оған ғашық болдым, есіңізде болсын, соншалықты күшті және шынайы,

Көктегі құдайлар тавернадағы ұрылар сияқты,

Олар бір кесе шарап үстінде тағы да сыбырлады.

Бұл ертегіде сіз оны тырнақпен және тіспен кесіп тастадыңыз,

Әрең тірі, сүрініп, қашып кетті де, оттың шақыруымен қайта оралды,

Бұл ертегіде сіз оны тек босағадан кіргізесіз

Шағу үшін, қарғыс атсын,

Мен сенің қожайының мен құлыңның қарғысқа ұшырадым.