Carvão - Ana Carolina

Surgiu como um clarão

Um raio me cortando a escuridão

E veio me puxando pela mão

Por onde não imaginei seguir

Me fez sentir tão bem, como ninguém

E eu fui me enganando sem sentir

E fui abrindo portas sem sair

Sonhando às cegas, sem dormir

Não sei quem é você…

O amor em seu carvão

Foi me queimando em brasa no colchão

E me partiu em tantas pelo chão

Me colocou diante de um leão

O amor me consumiu, depois sumiu

E eu até perguntei, mas ninguém viu

E fui fechando o rosto sem sentir

E mesmo atenta, sem me distrair

Não sei quem é você…

No espelho da ilusão

Se retocou pra outra traição

Tentou abrir as flores do perdão

Mas bati minha raiva no portão

E não mais me procure sem razão

Me deixa aqui e solta a minha mão

E fui fechando o tempo, sem chover

Fui fechando os meus olhos pra esquecer

Quem é você…

Quem é você…

Quem é você… você…

Бұл жарқыл ретінде келді

Қараңғылықты жарып жарған найзағай

Ал қолымнан тартып келді

Қайда баруды ойламадым

Бұл мені ешкімге ұқсамайтындай жақсы сезінді

Мен сезімсіз алдандым

 Мен ешқайда кетпей есіктерді аштым

Соқыр арман, ұйқы жоқ

Мен сенің кім екеніңді білмеймін...

Көмірдегі махаббат

Ол мені матрацтың шоғында күйдірді

Және бұл мені еденде көп сындырды

Мені арыстанның алдына қойыңыз

Махаббат мені жеп, кейін жоғалып кетті

Мен тіпті сұрадым, бірақ ешкім көрмеді

Ал мен бетімді сезбестен жаптым

Мені алаңдатпай, тіпті мұқият

Мен сенің кім екеніңді білмеймін...

Иллюзия айнасында

Тағы бір сатқындық үшін ретуш жасалды

Кешірім гүлдерін ашуға тырыстым

Бірақ мен ашуымды қақпаға соқтым

Ал енді мені себепсіз іздеме

Мені осында қалдыр да, қолымды жібер

Мен жаңбыр жаумай уақытты жабатынмын

Ұмыту үшін көзімді жұмдым

Сен кімсің…

Сен кімсің…

Сіз кімсіз… сіз…