Потеряла утром я одну серёжку - Алёна Петровская

Потеряла утром я одну сережку.

Говорил он мне: «Лебедь белая»,

Гладил мою ручку, целовал мне ножку.

А я поверила.

Улетели сани его расписные

Утром от моего терема.

Обещал он горы, горы золотые.

А я поверила.

Возьму карты в руки да и погадаю:

Кину на столе карты веером.

Карты мне гадали,

Про любовь мне врали.

А я поверила.

Потеряла утром я одну сережку

С сине-лазоревым камушком.

Гладил мою ручку, целовал мне ножку.

А я не замужем.

Перепутал он мне пути-дороги.

Повернули вспять воды веснами.

Мне теперь идти прямо от порога.

От зимы идти мне до осени.

© Светлана Ковалева.

Мен таңертең бір сырғамды жоғалтып алдым.

Ол маған: «Ақ аққу», - деді.

Қолымды сипап, аяғымды сүйіп.

Ал мен сендім.

Оның боялған шанасы ұшып кетті

Таңертең менің мұнарамнан.

Ол тауларды, алтын тауларды уәде етті.

Ал мен сендім.

Мен карталарды қолыма алып, болжам айтамын:

Мен желдеткіш сияқты карталарды үстелге лақтырамын.

Карталар маған айтты

Олар маған махаббат туралы өтірік айтты.

Ал мен сендім.

Мен таңертең бір сырғамды жоғалтып алдым

Көк-көк таспен.

Қолымды сипап, аяғымды сүйіп.

Ал мен үйленбегенмін.

Ол менің жолдарым мен жолдарымды шатастырды.

Көктемде суды қайтарды.

Енді босағадан тура өтуім керек.

Қыстан күзге дейін барамын.

© Светлана Ковалева.