Дневник - ALPHAVITE

Я веду дневник, на страницах грязь из головы

Фотографии людей, которых я в себе убил

У могильных плит сотни счастливых лиц

Стреляю в них, и как курок, щёлкнет кнопка «удалить»

Я веду дневник и в нём ни слова о любви

Кроме той пары страниц, но я их вырвал и забыл

Пишу о том, как монотонно тают дни

Летя как комнатная пыль пока я дохну молодым

Веду дневник, пишу в нём цели и мечты

Потом вычёркиваю их, чтоб себя чувствовать живым

Мои мысли пачкают листы

Всё на страницах и со стороны вдруг кажется простым

Страх и боль храню внутри подолгу

Новый демон с головою прыгнул в омут

Я не знаю, я просто пишу или зову на помощь

Страница криком прорезает полночь

Перед глазами хоровод ошибок

Я делал вид и я не делал вывод

Я врал даже своим любимым

Лишь бы не видеть боль внутри улыбок

Только себе не ври

Только себе не ври

Я говорю себе «Только себе не ври»

Ты не доверяешь людям, и причина стала веской

Ведь ты обнажила душу даже не успев раздеться

Скажи честно, ты жалеешь, что опять открыла сердце?

Нараспашку, но я в нём не нахожу себе места

Как не пытался, я хотел привязаться к тебе намертво

Умирать на руках солдатиком раненым объятым пламенем,

Но демоны во мне так глубоко застряли

Я никого не подпускаю

Не прошу дать мне шанс

Проебу всё равно

Я устал повторять

Я всё знал наперёд

И мне даже не жаль

И мне даже не жаль

И мне даже не жаль

И мне даже не жаль

Но ты мне больше мне не веришь — время это не изменит

Да, ты мне больше мне не веришь — время это не изменит

Ты мне больше мне не веришь — время это не изменит

Да, ты мне больше мне не веришь — время это не изменит

Ты мне больше мне не веришь — время это не изменит

Да, ты мне больше мне не веришь — время это не изменит

Ты мне больше мне не веришь — время это не изменит

Да, ты мне больше мне не веришь — время это не изменит

Мен күнделік жүргіземін, беттерінде басымнан кір

Мен өзім өлтірген адамдардың суреттері

Құлпытастарда жүздеген бақытты жүздер бар

Мен оларға оқ атамын, триггер сияқты «жою» түймесі басылады

Мен күнделік жүргіземін, онда махаббат туралы бірде-бір сөз жоқ

Осы бір-екі парақтан басқасын жыртып алып, ұмытып кетіппін

Мен күндердің қалай монотонды түрде еритінін жазамын

Мен жас өлгенде бөлме шаңындай ұшамын

Мен күнделік жүргіземін, оған мақсаттар мен армандарды жазамын

Содан кейін мен оларды тірі сезіну үшін сызып тастаймын

Менің ойларым парақтарға дақ түсіреді

Беттерде және сырттан қарағанда бәрі кенеттен қарапайым болып көрінеді

Мен қорқыныш пен ауырсынуды ұзақ уақыт бойы ішімде сақтаймын

Жаңа жын басымен бассейнге секірді

Білмеймін, жазып жатырмын немесе көмекке шақырамын

Бет түн ортасына дейін айқайлайды

Қателердің дөңгелек биінің көз алдында

Мен өтірік айттым, қорытынды жасамадым

Мен тіпті жақындарыма өтірік айттым

Күлімсіреудің ішіндегі ауырсынуды көрмеу үшін

Тек өзіңе өтірік айтпа

Тек өзіңе өтірік айтпа

Мен өзіме айтамын "тек өзіңе өтірік айтпа"

Сіз адамдарға сенбейсіз, оның себебі жақсы болды

Тіпті шешініп үлгермей жаныңды аштың ғой

Шынымды айтыңызшы, жүрегіңізді қайта ашқаныңызға өкінесіз бе?

Ашық, бірақ мен одан орын таба алмаймын

Қанша талпынсам да саған мықтап байланғым келді

Жаралы солдаттың құшағында отқа оранып өлу,

Бірақ менің ішімдегі жындар соншалықты тереңде тұрып қалды

Мен ешкімді кіргізбеймін

Мен сенен маған мүмкіндік беруіңді сұрамаймын

Мен оны бәрібір жалаймын

Мен қайталаудан шаршадым

Мен бәрін алдын ала білдім

Ал мен тіпті өкінбеймін

Ал мен тіпті өкінбеймін

Ал мен тіпті өкінбеймін

Ал мен тіпті өкінбеймін

Бірақ сен маған енді сенбейсің – уақыт мұны өзгертпейді

Иә, сен маған енді сенбейсің – уақыт оны өзгертпейді

Сіз маған енді сенбейсіз - уақыт оны өзгертпейді

Иә, сен маған енді сенбейсің – уақыт оны өзгертпейді

Сіз маған енді сенбейсіз - уақыт оны өзгертпейді

Иә, сен маған енді сенбейсің – уақыт оны өзгертпейді

Сіз маған енді сенбейсіз - уақыт оны өзгертпейді

Иә, сен маған енді сенбейсің – уақыт оны өзгертпейді