Dies ist offensichtlich - Adversus

Wenn nur so hilflos ein Schweigen nicht wär

Wenn all die Angst fänd' ein wenig Gehör

Wär' unser Starrsinn nicht ewiglich

Dies ist offensichtlich

Wenn du nur suchtest die Antwort in mir

Wenn ich nur fänd' all die Fragen bei dir

Hätt unser Streben den Weg für sich

Dies ist offensichtlich

Seltsam… die Balance am Abgrund deines Mundes

Wie die Ruhe, so der Sturm

Gefroren, hinter Glas ruht die Zeit

In trauriger Beliebigkeit

Was nun?

Siehst du den Silbermond, der bleicher noch als dein Gesicht

Und wenn er noch mehr Narben hätt, dann könnt er fast mein Herz sein

Hörst du die Stille dieser Straße klingt wie unser Schweigen

Kann denn Reden Sünde sein?

Dreh dich um, sag doch was!

Mir nah zu treten scheust du dich.

Ach, Rücksicht ist ein hohes Gut

Wenn sie denn nur ernst gemeint und nicht der Faulheit Alibi

Hörst du sie rascheln, die Skelette unsrer Phrasen?

Klipp-Klapp, Klipp-Klapp, Die Mühle mahlt das Mutterkorn

Immer nur sich selbst bewundern, nie den Weg der Fragen gehn

Nie des Fremden Selbst erkunden, all das macht mich krank

Doch mehr noch krankt die Welt, scheint mir, am Schund eurer Beliebigkeit

Als Platon in die Höhle stieg, ließ er die Unschuld draußen

Du, das ist ferne Flamme, Täuschung hinter Dorngeflecht

Ich, das ist Suche, Regung, tastendes Gewicht

Wir, das ist freier Fall, aneinander schnell vorbei

Jeder in den eignen Abgrund, halte mich fest

Wenn Reden Silber, Schweigen Gold ist, dann ist Schreien nichts als Staub

Doch für den Schrei, der uns erlöst, da gäb ich alles Gold der Welt

Doch sind wir nichts als Bäume die verstreut auf weitem Feld, getrennt

Sich nur berühren, wenn der kalte Wind durch ihre Äste streicht

Ratet, wie lang, überleget, wie oft

Ich an euren Lippen hing und auf ein Wort gewartet

Ein Wort, welches endlich mehr als nur die Summe seiner Silben

Mehr als nur ein weisses Rauschen, tief im dumpfen Lärm der Zeit

Wenn nur so hilflos ein Schweigen nicht wär

Wenn all die Angst fänd' ein wenig Gehör

Wär' unser Starrsinn nicht ewiglich

Dies ist offensichtlich

Im kalten Labyrinth uns durch den Stein gehört

Gegen die Wand geworfen, die nicht ein Wort durchdrang

Drang nach Katharsis, rastlos die Ratte im Käfig

Käfigliebe… Wo ist der Ariadnefaden

Sag, wie kann es sein, dass nie und nimmermehr

Des Menschen Unterlass den Sumpf des Schweigens flieht

Versumpft und ertrunken, gefangen, versunken

Getäuscht und gelogen, die Chancen vertan und verflogen

Wenn nur so hilflos ein Schweigen nicht wär

Wenn all die Angst fänd' ein wenig Gehör

Wär' unser Starrsinn nicht ewiglich

Dies ist offensichtlich

Тыныштық соншалықты дәрменсіз болмаса

Барлық қорқыныш кішкене естуді тапса

Біздің қыңырлығымыз мәңгілік емес пе еді

Бұл анық

Жауабын тек менен іздесең

Сізден барлық сұрақтарды таба алсам ғой

Біздің ұмтылысымыз өз алдына жол болды

Бұл анық

Біртүрлі... аузыңдағы тұңғиық тепе-теңдік

Тыныштық қандай болса, дауыл да солай

Тоңған, уақыт әлі әйнектің артында

Қайғылы кездейсоқтықта

Енді ше?

Күміс айды көресің бе, жүзіңнен ақшыл

Егер оның тағы да тыртықтары болса, ол менің жүрегім болып қала жаздады

Бұл көшенің тыныштығы біздің үнсіздікке ұқсайды

Сөйлеу күнә болуы мүмкін бе?

Айналыңыз, бірдеңе айтыңыз!

Сен маған жақындауға қорқасың.

О, сыйластық деген үлкен жақсылық

Жалқаулыққа алиби емес, шындап айтқысы келсе ғой

Сіз олардың сыбдырын естисіз бе, біздің фразаларымыздың қаңқасы?

Қылқалам, қыстырма, Диірмен ұнтақтайды

Әрқашан өзіңізді таңдандырыңыз, ешқашан сұрақтарға жол бермеңіз

Ешқашан бейтаныс адамның өзін зерттеме, мұның бәрі мені ауыртады

Бірақ, меніңше, сенің озбырлығыңның қоқысынан дүние одан бетер азап шегеді

Платон үңгірге кіргенде, ол сыртта кінәсіз қалды

Сен, бұл алыс жалын, Тікеннің ар жағындағы алдау

Мен, яғни іздеу, қозғалыс, салмақты сипау

Біз, бұл еркін құлау, бір-бірімізден тез өтеміз

Әркім өз тұңғиығында, мені қатты ұста

Сөйлеу күміс, үнсіздік алтын болса, айғайлау шаңнан басқа ештеңе емес

Бірақ бізді құтқаратын зар үшін мен әлемдегі бар алтынды берер едім

Дегенмен, біз кең далада шашыраңқы ағаштардан басқа ештеңе емеспіз

Бұтақтарынан суық жел соққанда ғана жанасу

Қанша уақытты болжаңыз, қаншалықты жиі болыңыз

Мен сенің әр сөзіңе іліндім, сөз күттім

Ақырында буындарының қосындысынан асып түсетін сөз

Уақыттың күңгірт шуының тереңінде жай ғана ақ шу емес

Тыныштық соншалықты дәрменсіз болмаса

Барлық қорқыныш кішкене естуді тапса

Біздің қыңырлығымыз мәңгілік емес пе еді

Бұл анық

Бізді суық лабиринттегі тастың арасынан естіді

Қабырғаға лақтырылып, бірде-бір сөз өтпеді

Катарсистен үмітін үзген, тордағы егеуқұйрықты тыныштандырыңыз

Тордағы махаббат... Ариаднаның жібі қайда

Айтыңызшы, бұл қалай ешқашан, ешқашан болмайды

Адамның әрекетсіздігі тыныштық батпағынан қашады

Батпаққа батып, батып кетті, тұзаққа түсті, батып кетті

Алданды және өтірік айтты, мүмкіндікті жіберіп алды және кетті

Тыныштық соншалықты дәрменсіз болмаса

Барлық қорқыныш кішкене естуді тапса

Біздің қыңырлығымыз мәңгілік емес пе еді

Бұл анық