Der Wind auf den Feldern - Adversus

Ich saß dort tief' im Gerstengrün,

Ich saß dort mit meiner Liebe.

Mein traurig' Herz zu zögern schien,

ob ich denn bei ihr bliebe.

Obgleich es schlug für sie,

So schlug 's doch nun der Heimat schneller,

Und sanft der Wind durchs Tale blies

Und streichelte leise die Felder,

'S ist hart zu scheiden uns von manchen

Banden, welche uns halten.

Doch schwerer wiegt die Schande fremder

Ketten, die über uns walten.

Und…

So nahm ich das Schwert und sprach:

Wir treffen uns am Morgen!

Ich gehe nun den And’ren nach,

Jenseits Der Hügel verborgen.

Und als ich küsste sanft ihr Haar

Und sie umarmen wollte,

gezielter Schuss zu hören war

Und aus den Wäldern hallte.

Die Kugel mir die Liebe nahm

Fort aus des Lebens Frühling.

Als kalt der Wind durchs Tale kam

Und stürmisch über die Felder ging.

Doch Blut für Blut, erbarmungslos,

Hab ich’s dem Feinde vergolten,

Und ihren Leib in Ackers Schoß

Gelegt, schon bald werd' ich folgen.

An ihrem Grab, da wache ich

Durch kalte Nacht zum Morgen,

Auch wenn der Wind das Herz mir bricht

Und streichelt die Felder, verborgen.

…Auch wenn der Wind das Herz mir bricht

Und streichelt die Felder, verborgen

Мен онда терең арпа жасылында отырдым,

Мен сонда махаббатыммен отырдым.

Мұңды жүрегім екіленіп тұрғандай болды

мен онымен қалар ма едім?

Бұл оларға әсер еткенімен

Сондықтан ол үйге тезірек жетеді,

Ал жел алқапты ақырын соқты

Егістерді ақырын сипады,

Бізді кейбіреулерден ажырату қиын

бізді ұстап тұрған байланыстар.

Бірақ бейтаныс адамдардың ұяты ауыррақ

Бізді билейтін тізбектер.

Және…

Мен қылышты алып:

Таңертең кездесеміз!

Мен қазір басқалардың артынан барамын

Төбеден тыс жасырылған.

Мен оның шашынан ақырын сүйдім

Және оны құшақтағысы келді

бағытталған оқ естілді

Және орманнан жаңғырықты.

Оқ менің махаббатымды алып кетті

Өмір көктемінен алыс.

Алқап арқылы суық жел соққанда

Және далаға дауылды.

Бірақ қанға қан, аяусыз,

Мен жауды марапаттадым ба

Ал оның денесі Акердің кеудесінде

Лайд, жақында мен артынан барамын.

Оның қабірінде мен күзетемін

суық түннен таңға дейін,

Жел жүрегімді жараласа да

Және егістіктерді сипады, жасырынған.

...Жүрегімді жел жарып кетсе де

Және егістіктерді сипады, жасырынған