Metamorphis Of The Maggots - Abysmal Torment

Once the virulent storm has died

Like crawling infants you will stride

The hardest shall be the first tread

When facing the steep mountain ahead

But before long you shall be set free

As lion and horned beast hold battle

In dispute over your valuable crown

Until finally both beasts lie down

Equally glad and equally weary

Sole and sublime that crown of yours

In the gray frosty void of the abyss

Watch the flame beyond the wall

Raise the crown toward your bliss

Its twelve stars filling the silence

And solitude with a raging music

And a motion silent indivisible

You shall sit enthroned upon the invisible

Metamorphis of the maggots

Your eyes fixed on that which is nothing

Beyond anything that thought or trance can reach

Metamorphosis of the maggots

Ascend now, brood of the abyss

Your right hand grithing the azure rod of light

While the left is gripping the red scourge of death

Girdled by a snake more brilliant than the sun itself

The great omnipresent serpent whose name is eternity

Full of knowing your mouth curved moon

Like in a grinning smile

Poised forward kissing nuit, the lady of the stray abodes

Metamorphis of the maggots

Бірде қатты дауыл өлді

Жорғалап бара жатқан нәрестелер сияқты, сіз қадам жасайсыз

Ең қиыны бірінші протектор болуы керек

Алдындағы тік тауға қараған кезде

Бірақ көп ұзамай сіз бостандыққа шығасыз

Арыстан мен мүйізді аң соғысып жатқанда

Бағалы тәжіңіз үшін таласта

Ақыры екі аң да жатқанша

Бірдей қуанышты және бірдей шаршаған

Сіздің тәжіңіздің жалғыз және асқақ

Тұңғиықтағы сұр аязды қуыста

Қабырғаның арғы жағындағы жалынды бақылаңыз

Сіздің бақытыңызға қарай тәжді көтеріңіз

Оның он екі жұлдызы тыныштықты толтырады

Әуенмен жалғыздық

Және қозғалыссыз бөлінбейтін

Сен көрінбейтіннің таққа отырасың

Құрттардың метаморфисі

Көздеріңіз ештеңе болмайтын  нәрсеге  қадалған

Ой немесе транс қол жеткізе алатын кез келген нәрседен басқа

Құрттардың метаморфозы

Енді көтеріліңіз, тұңғиықтардың балалары

Оң қолыңыз көгілдір жарық таяқшасын қайрап тұр

Сол жақта өлімнің қызыл азабы бар

Күннің өзінен де жарқыраған жылан белдеуімен

Аты мәңгілік болатын ұлы жылан

Аузың қисық айды білуге ​​толы

Күлімсіреген күлкідегідей

Алға сүйісіп жатқан нуит, адасқан әйел тұрады

Құрттардың метаморфисі