IV - Aborym

Sono sporco.

I pidocchi mi rodono.

I porci, quando mi guardano vomitano.

Le croste delle labbra hanno squamato la mia pelle,

coperta di un pus giallastro.

Non conosco l’acqua dei fiumi ne la rugiada delle nubi.

I miei piedi hanno messo radici nel suolo e compongono, fino al ventre,

una sorta di vegetazione viva,

piena di ignobili parassiti

che non e piu carne e non deriva ancora dalla pianta.

Eppure il mio cuore batte.

Ma come potrebbe battere se la putredine e le esalazioni

del mio cadavere non lo nutrissero in abbondanza?

Sotto l’ascella sinistra si e stabilita una famiglia di rospi

e quando uno di essi si muove mi fa il solletico

state attenti che non ne scappi uno e non venga

a grattarvi con la bocca l’interno dell’orecchio:

poi, sarebbe capace di entrarvi nel cervello

Sotto l’ascella destra c’e un camaleonte che da loro una caccia perpetua

per non morire di fame:

ognuno deve vivere

Ma quando un partito sventa completamente le astuzie dell’altro

non trovano di meglio da fare che lasciarsi in pace a vicenda

e succhiano il grasso delicato che mi ricopre le costole:

ci sono abituato

Una vipera malvagia ha divorato la mia verga e ne ha preso il posto

Due piccoli istrici, che non crescono piu, hanno gettato a un cane,

che non ha rifiutato l’interno dei miei testicoli:

e si sono sistemati all’interno dell’epidermide, lavata con cura…

L’ano e stato intercettato da un granchio;

incoraggiato dalla mia inerzia,

con le sue chele fa la guardia all’ingresso, e mi fa molto male!

Non parlate della mia colonna vertebrale, perche e una spada

Desiderate sapere, non e vero, come mai sia piantata

verticalmente nelle mie reni?

Neppure io lo ricordo molto chiaramente.

Tuttavia, se mi decido a considerare un ricordo cio che forse

non e altro che un sogno

sappiate che l’uomo, quando ha saputo che avevo

fatto voto di vivere con la malattia

finche non avessi vinto il Creatore, cammino, dietro di me,

in punta di piedi,

ma non cosi piano da non essere udito

Non percepii piu niente, per un istante che non fu lungo.

Questo pugnale acuminato penetro fino all’impugnatura tra

le due spalle del toro delle feste

e la sua ossatura fremette come un terremoto.

La lama aderisce con tale forza al corpo che nessuno finora

e riuscito ad estrarla:

gli atleti, i meccanici, i filosofi, i medici…

hanno tentato, volta a volta, i mezzi piu diversi

Non sapevano che il male che l’uomo ha fatto non puo essere disfatto

Viandante, quando mi passerai accanto, non rivolgermi,

te ne supplico la minima parola di consolazione:

indeboliresti il mio coraggio

Lascia che io riscaldi la mia tenacia alla fiamma del martirio volontario…

vattene

Posso ancora fare un' escursione fino alle muraglie del cielo

alla testa di una legione di assassini

e tornare ad assumere quest’atteggiamento per meditare, di nuovo

sui nobili progetti della vendetta

Мен кірмін.

Биттер мені кемірді.

Шошқалар маған қараса құсады.

Еріннің қотырлары терімді қабыршық етті,

сарғыш іріңмен жабылған.

Мен өзеннің суын, бұлттың шықын білмеймін.

Менің аяғым топыраққа тамыр жайып, қарынға дейін,

тірі өсімдіктердің бір түрі,

зұлым жәндіктерге толы

ол енді ет емес және өсімдіктен әлі алынбайды.

Сонда да жүрегім соғып тұр.

Бірақ шірік пен түтін болса, оны қалай жеңеді

Менің мәйітім оны көп тамақтандырмады ма?

Сол қолтық астынан бақалар тұқымдасы орнықты

ал біреуі қозғалса, мені қытықтайды

қашып кетпеуіне және келмеуіне сақ болыңыз

аузыңызбен құлағыңыздың ішін тырнау:

содан кейін ол сіздің миыңызға кіре алады

Оң жақ қолтық астында оларға мәңгілік аң аулауға мүмкіндік беретін хамелеон бар

аш қалмау үшін:

әркім өмір сүруі керек

Бірақ бір тарап екіншісінің айла-амалдарына толықтай тосқауыл қойғанда

олар бір-бірін жалғыз қалдырудан артық ештеңе таппайды

және қабырғамды жауып тұрған нәзік майды сорып:

Мен үйреніп қалдым

Жаман жылан таяғымды жеп, орнына отырды

Екі кішкентай кірпі өспейді, итті лақтырды,

менің аталық безімнің ішін жоққа шығармаған:

және эпидермистің ішіне орналасты, мұқият жуылады ...

Анусты шаян ұстап алды;

менің инерциям жігерлендірді,

тырнақтарымен кіреберісті күзетеді, қатты ауыртады!

Менің омыртқамды айтпа, өйткені ол қылыш

Білгің келеді, ол не үшін отырғызылғаны дұрыс емес

менің бүйректерімде тігінен?

Мен де онша анық есімде жоқ.

Дегенмен, егер мен есте сақтауды шешсем, не болуы мүмкін

бұл арманнан басқа ештеңе емес

Менің барымды білгенде, ол кісіні біл

аурумен өмір сүруге ант берді

Жаратушыны жеңгенше, Артымда жүремін,

аяқ ұшымен,

бірақ естімейтіндей жұмсақ емес

Мен ешнәрсені байқамадым, көп уақыт өтпеді.

Бұл өткір қанжар арасына сабына дейін енеді

партиялық өгіздің екі иығы

сүйектері жер сілкінгендей дірілдеп кетті.

Пышақ денеге сонша күшпен жабысады, әзірге ешқайсысы жоқ

және оны шығарып алды:

спортшылар, механиктер, философтар, дәрігерлер ...

олар мезгіл-мезгіл ең алуан түрлі құралдарды қолданып көрді

Олар адам жасаған зұлымдықты қайтару мүмкін емес екенін білмеді

Қаңғыбас, қасымнан өткенде, маған бұрылма,

Мен сізден кішкене жұбатуыңызды өтінемін:

сен менің батылдығымды әлсірететін едің

Менің табандылығымды ерікті шейіттік жалынға жылытуға рұқсат етіңіз ...

кету

Мен әлі де аспан қабырғаларына дейін көтеріле аламын

қанішерлер легионының басында

және медитацияға осы көзқарасты қабылдауға қайта оралыңыз

кек алудың асыл жоспарлары туралы