Проводи меня на рассвете - Новелла

Закрой дом

Я хочу забыть себя

Моя боль

Позволяет мне писать себя

Закрой дверь

Я хочу, чтоб ты поняла

Ты поверь

Что мы — это навсегда

Зачем тебе много денег

Ну скажи (ну скажи)

Побудь со мною в постели

Полежим (полежим)

Вокруг нас лишь дома

И этажи

Девушки и машины — муляжи (Муляжи)

И я так хочу захлебнутся, представь

Я принесу тебе солнце в кровать

Мне не нужно все, что там в небесах

Я хочу разговаривать, а не писать

И ты запомнишь, что было в письме

Все, что там есть ты оставишь себе

Я не хочу, чтобы утро настало

Ты уходила сказав…

Ну рассвете, не рассвете

На рассвете, на рассвете

На рассвете, на рассвете

На рассвете, на рассвете

На рассвете, на рассвете

үйді жабыңыз

Мен өзімді ұмытқым келеді

Менің ауруым

Өзім жазуға рұқсат етіңіз

Есікті жап

Түсінгеніңді қалаймын

Сенесің бе

Біз мәңгілік қандаймыз

Неге сізге көп ақша керек

Жақсы айтыңыз (жақсы айтыңыз)

Төсекте менімен бірге бол

Жатайық (жатайық)

Айналамызда тек үйде

Және едендер

Қыздар мен көліктер - муляждар (модельдер)

Мен тұншықтырғым келеді, елестетіп көріңізші

Мен сенің төсегіңе күнді әкелемін

Маған көктегінің бәрі керек емес

Мен жазғым келмейді, сөйлескім келеді

Ал хатта не болғанын есіңе түсіресің

Онда бар нәрсені өзіңізге қалдырасыз

Мен таңның атқанын қаламаймын

деп кетіп қалдыңыз...

Жарайды таң, таң атпа

Таң ата, таң ата

Таң ата, таң ата

Таң ата, таң ата

Таң ата, таң ата