У беды глаза зелёные - Анатолий Могилевский

У беды глаза зелёные

Не простят не пощадят

С головой иду склонённою

Виноватый прячу взгляд

В поле ласковое выйду я

И заплачу над собой

Кто же боль такую выдумал

И за что мне эта боль

Я не думал просто вышло так

По судьбе не по злобе

Не тобой рубашка вышита

Чтоб я нравился тебе

И не ты со мною об руку

Из гостей идёшь домой

И нельзя мне даже облаком

Плыть по небу над тобой

В нашу пору мы не встретились

Свадьбы сыграны давно

Для тебя быть лишним третьим мне

Знать навеки суждено

Ночи ночи раскалённые

Сон травою шелестят

У беды глаза зелёные

Неотступные глядят

Ақаулықтың жасыл көздері бар

Кешірмейді аямайды

Мен басымды иіп жүрмін

Кінәлі мен көзімді жасырамын

Мен тендер алаңына шығамын

Ал мен өзім үшін жылаймын

Бұл ауруды кім ойлап тапты

Ал бұл ауырсыну маған не үшін керек

Мен бұл жай ғана болды деп ойламадым

Жамандық емес, тағдыр

Көйлекті сіз кестелеген жоқсыз

Мені ұнатқаның үшін

Ал сен қол ұстасып менімен емессің

Қонақтардан үйге барасың

Ал мен бұлтты да пайдалана алмаймын

Үстіңізде аспанда қалқыңыз

Біздің кезімізде кездескен жоқпыз

Үйлену тойлары бұрыннан ойналған

Маған үшіншіден артық болуың үшін

Мәңгілік тағдырды білу

Ыстық түндер

Ұйқы сыбдырлаған шөп

Ақаулықтың жасыл көздері бар

Тоқтаусыз қарау