Monolith of the Soul - Sympuls-E

A quiet night detonated over the city

And life fades in the windows

Photons of light break through the path that disappears

A deceitful glint flashed in the eyes of passers-by

This city is covered with severe veil

So when will this madness end?

The nerves are cut with savage groans

The shroud hangs above the eyes

Cries of the Heart will turn into faint stars

And silence will remain forever on the face

Now you can’t wake up under the cloud

Mind soared over the abyss of soul

Infinity flashes and your own beacon puts out its dim light

I paved a route to the stars

And rushed with the speed of light

I erected the eternal monolith

Devouring all the dark

The way to heaven is closed for our souls

And they’ll be buried under the ground

But the stars will live forever

While the haze is covering us

Internal pain cuts my flesh

Scatters me with the earthly ashes

Тыныш түн қалада жарылды

Ал терезелерде өмір сөнеді

Жарық фотондары жоғалып кететін жолды кесіп өтеді

                                                                                                                                                                                                                                           өтіп бара жатқан  алдамшы жылтыр

Бұл қала қатты пердемен жабылған

Сонымен бұл ессіздік қашан бітеді?

Жабайы ыңылдап жүйкелері кесіледі

Кепін көздің үстінде ілініп тұрады

Жүрек айқайлары сөніп қалған жұлдыздарға айналады

Ал үнсіздік жүзде мәңгі қалады

Енді бұлттың астында ояна алмайсыз

Ақыл жанның тұңғиығынан ұшып кетті

Шексіздік жыпылықтайды және сіздің жеке маяк күңгірт жарығын сөндіреді

Мен жұлдыздарға баратын жол жүрдім

Жарық жылдамдығымен жүгірді

Мен мәңгілік монолитті тұрғыздым

Бүкіл қараңғылықты жеу

Біздің жанымыз үшін жұмаққа жол жабық

Және олар жер астында көміледі

Бірақ жұлдыздар мәңгі өмір сүреді

Бізді тұман басып жатқанда

Ішімнің ауыруы етімді кеседі

Мені жердегі күлмен бірге шашады