Hall Of Fame Of Selfexploitation - Jim Avignon, Neoangin

Neylerim yardım etmezsen açık kapım

Ayrılık vakti gelir konar bi sonbahar gecesi yapraklarda

Alef High Kardan mahrum şehrim, bide senden yoksun deniz

Bide senden kolaydır hüznümü çizmek

Zaten mutluluk denize sonsuz gelir

Gözlerinde tek saniye senelere denk anla

İçten değil bırakıp gitmen beni

Tozla kaplı bi hayalde görmedim hiç pembeyi

Benden sonra içinde bulunduğun kalplerin haddi var hesabı yok

Arada soruyorum kendime aşk denilen saf insanlığıma ne sağlıyo?

(ne?)

Ağlarken ben kağıda döktüğüm cümleler sağ, ben harap bi halde

Yazarken dökülen her satıra bakıp içimi döktüğüm rap ağlıyo

Sabahında alkolik her gecenin beyaz bi diş gibi kar beklemek

Tek bi adım atıp gelmen geri bana tek isteğim seni kaybetmemek

Yanlızları oynar dumanaltı beden beni mahkum eden sana kalp

Adım atmayı isterim son kez gelip kapına yalvarıp affet demek

Açık kapım sana giderken dönüp bakmasan da bana gözüm gözünde

Kalırken o gün sendeydim ama, soruyorum denize ben bu gün nerdeyim?

Tabloda resmin, tablada sigaramın ucunda bekler aşk küllenmeyi

Bi gün yüzüm gülmedi kalbimi alıp gittiğin günden beri…

Neylerim yardım etmezsen açık kapım

Ayrılık vakti gelir konar bi sonbahar gecesi yapraklarda

Canfeza Dillendirmeye gerek yok elimi dinlendirmem gerekiyo

Benimsin artık sanıyodum, ne oldu yine gene kim o

Yerime sevdiğin manzaralar sana heycan verecek kadar iyimi

Ne o?

Sana basit mi geliyorum artık

Değişen ne?

Aynı kilo mu?

Ne üzüldüm, ne de ağladım, ne de kendime ortam sağladım

Unutmak adına bi eylemim olmadı, hatta eskisinden daha sağlamım

Çözdüm bağları kollarım iz dolu, ahde vefa canım kar dolu yolların

Huzur içinde yat öldürdüm seni, dualarımı da cennete yollarım

Kolladım arkanı bilmesende, sana yan bakan artık düz bakamıyo

Canfeza müthiş seveni de çok, fakat Orhan denen adamın niye takanı yok?!

Üşüyomusun, karnın açmı?

Gel beni ye, üstüne sakallarımı yol

Pişman olmaya ne gerek var, ölümün üstüne gün doğmuyo

Belki kimine göre isyandır rap, benimki aşkına isyan evet

Cesedimin üstüne gül serpiştir, ölümü güzel kıl, mutluluk medet

Sana her yazılanı bir arada görmeliyim, sakın onları tutmayalım

Beni öldürdün seni kaybettim, bi arada bunları kutlayalım

Neylerim yardım etmezsen açık kapım

Ayrılık vakti gelir konar bi sonbahar gecesi yapraklarda

Маған көмектеспесеңіз, менің есігім ашық.

Қоштасу уақыты келді, олар күзгі түнде жапырақтарға қонады

Алеф Биік Қарсыз қалам, сенсіз теңіз

Менің мұңымды түсіру сенен оңай

Бақыт бәрібір теңізге шексіз келеді.

Сіздің көз алдыңызда бір секунд жылмен тең, түсініңіз

Мені тастап кеткенің шын емес

Шаң басқан түсімде қызғылт түсті көрген емеспін

Менен кейінгі сендердің жүректерінде шек жоқ.

Анда-санда мен өзіме «махаббат» дейтін пәк адамдығыма не береді?

(Не?)

Жылап отырып, қағазға түсірген сөйлемдерім тірі, ішім пысып кетті

Жазып жатқанда төгілген әрбір жолға қарап жүрегімді елжіретіп жылап отырмын рэп

Таңертең маскүнем, Әр түнде аппақ тістей қар күтіп

Жалғыз тілегім бір қадам басып, өзіңнен айырылып қалмай жаныма оралу.

Жалғыз ойнайды, түтіндеген дене, мені айыптаған саған жүрек

Ішке кіріп, соңғы рет келіп, есігіңізден жалынып, кешіріңіз дегім келеді

Ашық есігім саған барғанда маған қарамасаң да

Мен сол күні сенімен бірге болдым, бірақ мен теңізден бүгін қайдамын?

Үстелдегі суретің, науаға темекім біткенше, махаббат күлді күтеді

Бір күні сен менің жүрегімді алып, кеткен күннен бері күлмедім...

Маған көмектеспесеңіз, менің есігім ашық.

Қоштасу уақыты келді, олар күзгі түнде жапырақтарға қонады

Канфеза Сөйлесудің қажеті жоқ, қолымды демалуым керек

Мен сені енді менікі деп ойладым, не болды, ол тағы кім

Сіз жақсы көретін пейзаждар сізді толғандыратындай жақсы ма?

Ол не?

Мен саған енді қарапайым келемін бе?

Не өзгерді?

Салмағы бірдей ме?

Не мұңаймадым, не жыламадым, не өзіме орта да бермедім.

Ұмыту үшін еш әрекет жасамадым, бұрынғыдан да күштімін

Галстуктарды шештім, құшағым толы, адалдықпен ант етемін, жаным, жолдарың қарға толы

Жатқан жерің жайлы болсын мен сені өлтірдім, дұғамды көкке жіберемін

Арқаңды білмесең де, жаныңа қарайтын адам енді тік қарай алмайды

Канфезаның жанкүйерлері көп, бірақ Орхан деген кісінің киетіндері неге жоқ?!

Тоңып қалдыңыз ба, қарыныңыз ашты ма?

Кел мені же, сақалымды жұл

Өкінудің не керегі бар, өлгеннен кейінгі күн жоқ

Бәлкім, рэп кейбіреулер үшін бүлік шығар, ал менің махаббатым үшін бүлік шығар

Мәйітіме раушан гүлін сеуіп, ажалды әдемі қыл, бақытқа көмектес

Саған жазылғанның бәрін бірге көруім керек, оларды сақтамайық

Сен мені өлтірдің, мен сенен айырылдым, бірге тойлайық

Маған көмектеспесеңіз, менің есігім ашық.

Қоштасу уақыты келді, олар күзгі түнде жапырақтарға қонады